Het schrijven doet meer moeite om minder terughoudend te zijn dan in seizoen twee, waarbij Aniq & Danner en Zoe & Grace hun eigen hectische onderzoeken opvoeren, waardoor een meer vergelijkbaar moment ontstaat. Dit vervolg, met regisseurs als Anu Valia, Eric Appel en Peter Atencio in plaats van Miller uit seizoen 1, beweegt iets sneller in vergelijking en heeft nog meer wendingen. Maar in het eenvoudigste spel waarvan het grappigste is, had seizoen 1 meer lachwekkende momenten waardoor ik wilde uitroepen: “Hoe goed is dit feest?!”
Het hebben van familiegeheimen zorgt voor sappigere achtergrondverhalen dan vorig seizoen en compliceert de mogelijke motivaties voor Edgars dood. Maar qua structuur is het allemaal te langdradig of toegeeflijk voor de opwindende jongleeract die bij een mysterieset hoort. Het is “Runway”, niet “Monopoly”. In zijn 35 minuten durende karakterstudies besteedt “The Afterparty” de neiging veel tijd te besteden aan details die gewoon vreemd lijken of echt zijn. Ja, we zien Cho haar hart uit dansen in het proces, genieten van Konkle als de beste van hen, en genieten van de Walter Hauser-liefdeskant van ‘Richard Jewell’. En toch kan het collectieve charisma en het plezier in zichzelf van de show slechts zoveel intriges creëren in plaats van één grote vertraagde onthulling.
Maar al met al is het als afterparty-binge nog steeds erg leuk. “The Afterparty” verdeelt het verschil tussen een moeizame productie (al die kostuumstijlen, die elkaar kruisende verhalen!) die gezien moet worden als een luchtige komedie. Het lijkt erg op de muzikale serie “Schmigadoon!” van Apple TV+. op die manier, wat een goede, gezellige kwaliteit is. “The Afterparty” zet ook een show op, en de schijnwerpers op elke excentrieke verdachte is een inspirerend moment voor de kameleontische en stiekeme verhalenvertellers van de show.
Negen afleveringen van het tweede seizoen werden ter beoordeling getoond. De eerste drie afleveringen van ‘The Afterparty’ gaan op 12 juli in première op Apple TV+.