Als iemand die veel stripboeken heeft gelezen (waaronder veel Mierenman verhalen), Ant-Man en de Wasp: Quantumania het zag er heel bekend uit. Niet noodzakelijkerwijs in termen van het volgen van een bepaald plot of via op stripboeken gebaseerde paaseieren. Dat gevoel van vertrouwdheid was te danken aan de presentatie.
De derde Mierenman De film voelde dichter bij de ervaring van het lezen van een stripboek dan de meeste Marvel- en DC-films, omdat het DNA net zo wild, dwaas en prachtig was als een stripboek uit het midden van de jaren 2000. hoeveelheid bracht zo’n specifiek gevoel over.
Omarm de dwaasheid van stripboeken
hoeveelheid bevat veel wilde en bizarre concepten. Broccolimensen, bewuste bubbels en de meest besproken, MODOK. Het gemechaniseerde organisme dat alleen is ontworpen om te doden maakt lawaai omdat het er erg dom en lelijk uitziet, en ik moet zeggen dat dit volkomen komisch is.
Ondanks dat ik de AIM-leider in verschillende media heb gevonden, kan ik geen visueel aantrekkelijk ontwerp voor MODOK bedenken. Of het nu gaat om zijn overvloed aan komische optredens, aanpassingen aan tv-shows of zijn talloze rollen in videogames, MODOK ziet er stom en lelijk uit. Hij is het allemaal, en ik ben blij dat Marvel Studios niet heeft geprobeerd hem “cool” te maken buiten de helm / het masker dat nog dichter bij zijn originele komische uiterlijk staat. Ik dacht dat MODOK nooit in een live-actiefilm zou spelen vanwege hoe cartoonachtig en onwaarschijnlijk zijn ontwerp is, dus ik denk dat Marvel de juiste keuze heeft gemaakt door hem in een van hun raarste films te laten zien.
Buiten MODOK heb je Hank Pym die een ruimteschip bestuurt met gevoelige slijmmouwen. Er is een grove klodder die ervoor zorgt dat je vloeiend alle Quantum Realm-talen spreekt wanneer je het ritueel inslikt (of gewoon drinkt in een bar). Het eindigt met een raad van Kangs, die er allemaal totaal verschillend uitzien, die de multiversele verovering toejuichen alsof ze in de Super Bowl zijn. hoeveelheid is onbeschaamd raar, wat ongeveer zo komisch is als maar kan.
Het uiterlijk van het kwantumrijk
Nadat ik in eerdere films kort de Quantum Realm-esthetiek had gezien, was ik blij te zien hoe toegewijd Marvel was aan het leveren van wilde en kleurrijke beelden in hoeveelheid. Terwijl het zeker een ander soort psychedelicum is dan iets dergelijks Dokter Vreemder is een smaak van Steve Ditko aan hoeveelheid‘s Quantum Realm dat doet denken aan de wilde beelden die strips vaak creëren. Van de vreemde bewoners van het Quantum Realm tot zijn bovennatuurlijke omgevingen en flora en fauna, het Quantum Realm is visueel uniek op een manier die superheldenfilms niet altijd omarmen.
The Quantum Realm is gebaseerd op de Microverse van Marvel Comics, hoewel de naam blijkbaar niet kon worden gebruikt vanwege de associatie met de Micronauts en alle juridische verwarring rond die strip-/speelgoedlijn en het eigendom van Hasbro. Ook al is de naam anders, ik was blij te zien dat er enige inspiratie werd gehaald uit hoe de Microverse werd afgebeeld.
Elk personage heeft zijn eigen verhaal
Niet alleen elk personage erin hoeveelheid hebben iets te doen, maar deze verhalen zijn heel anders. Hope, Hank en Janet gaan op hun eigen reis – een die ik verrassend interessant vond. Ze communiceren met bewoners van het Quantum Realm in een gekke max-esque, rijd buitenaardse wezens door de lucht, ontsnap ternauwernood aan een bargevecht op initiatief van Bill Murray en ontmoet een leger van enorme intelligente mieren.
Net als in de strips voelde het alsof deze avonturen op zichzelf konden gebeuren, zoals het soort verhaal dat je na een paar nummers van Scotts confrontatie met Kang zou bekijken voor een probleem. alles in hoeveelheid slaagde erin iets belangrijks aan het centrale plot te doen en kreeg veel tijd besteed aan zijn verhalen, wat deed denken aan de veelzijdige verhalen van komische gebeurtenissen geleid door alle verschillende personages.
Het grimmige einde van de klifhanger
De meeste Marvel-films eindigen op een over het algemeen opgewekte toon. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar meestal winnen de helden en kunnen ze een welverdiende pauze nemen of zich voorbereiden op hun volgende hoogvliegende avontuur. hoeveelheid het begint zo te eindigen, maar wordt een beetje ernstiger als Scott de waarschuwingen van Kang in overweging neemt.
Terwijl Scott zich nerveus afvroeg of hij het juiste had gedaan door Kang te verslaan, kon ik me levendig voorstellen welke tekstvakken in mijn hoofd kleiner zouden worden die bij zo’n scène in een stripboek zouden horen. Het is een beetje moeilijk uit te leggen, maar de vertelling van Scott deed me denken aan de eindes van Marvel-verhalen die laten zien dat de dingen nog niet voorbij zijn.
Het opzetten van het volgende grote evenement
Ten slotte is het duidelijk dat hoeveelheid zou andere films maken in het Marvel Cinematic Universe. Dat zijn MCU-dingen, op dit moment. Maar de scène na de aftiteling, waarin de Raad van Kangs rechtstreeks uit de strips wordt gehaald, voelt op een andere manier aan als het einde van een komisch nummer dan het daadwerkelijke einde van de film, en plaagt de volgende grote gebeurtenis die de uitkomst zal beïnvloeden. personages uit het universum. Mierenman familie.
Zoals ik eerder al zei, is het concept van een multiversele raad van varianten van één personage behoorlijk komisch genoeg, maar de manier waarop het werd gepresenteerd en de belangrijkste overkoepelende dreiging van toekomstige fasen vaststelde, was anders dan de eigenlijke filmscène die volgde. Wrekers en bespotte Thanos. Deels omdat de look rechtstreeks uit een stripboek werd gekopieerd, en deels omdat het idee iets meer “daarbuiten” was dan Thanos, had die scène na de aftiteling me klaar om te zien of Marvel Studios deze zou blijven omarmen. komische toon. in toekomstige MCU-vermeldingen.