Hij werd geboren in Yorkshire, Engeland op 4 januari 1958 en studeerde acteren aan de Royal Central School of Speech and Drama in Londen. Hij begon op het podium en op televisie te verschijnen en maakte zijn filmdebuut in 1983 in het vreemde komediedrama “Privates on Parade” van na de Tweede Wereldoorlog. Het jaar daarop verscheen hij in een televisiebewerking van Ernest Hemingway’s “The Sun Also Rises” en als kamergenoot en teamgenoot van de Amerikaan Rob Lowe, die Oxford roeikampioen werd, in “Oxford Blues”. Later dat jaar verscheen hij in een beter project toen hij de Britse journalist Jon Swain speelde in het veelgeprezen drama “The Killing Fields”. In 1985 maakte hij zijn eerste uitstapjes in het horrorgenre, waarnaar hij verschillende keren zou terugkeren – eerst in de verbijsterende psychologische thriller “After Darkness” en vervolgens in “The Doctor and the Devils”, een prestigeproject geïnspireerd op de beruchte zaak van Burke & Hare en gebaseerd op een scenario geschreven door niemand minder dan Dylan Thomas.
Buiten “The Killing Fields” maakte geen van deze films veel indruk, maar dat was niet het geval met zijn volgende film, de Merchant-Ivory-bewerking van EM Forster’s “A Room with a View”, waarin hij George speelde. Emerson. , de vrijgevochten jongeman die de onderdrukte Lucy Honeychurch (Helena Bonham Carter) charmeert tijdens een korte gedeelde idylle in Toscane tot het punt dat ze het moeilijk vindt om terug te keren naar haar normale leven en haar pedante bruid (Day-Lewis). Misschien wel de meest vermakelijke van alle Merchant-Ivory-samenwerkingen, de film zou een verrassingshit over de hele wereld worden – een jaar of langer in geselecteerde theaters draaien – en drie Academy Awards winnen (van de acht nominaties), vijf BAFTA’s en een Globe Award Gold, naast het veranderen van de toen nog onbekende Carter, Day-Lewis en Sands in internationale sterren. Van de drie was het Sands die misschien wel de grootste impact had op kijkers, die bijna flauw vielen elke keer dat hij opdook om Lucy het hof te maken, om nog maar te zwijgen van het gedenkwaardige moment waarop hij naakt in een meer werd zien zwemmen.
Dankzij haar optredens in “The Killing Fields” en “A Room with a View” stond Sands duidelijk op het punt om beroemd te worden. Met zijn volgende grote rol sloeg hij een heel andere kant op en verscheen als Percy Shelley in “Gothic” (1986), Ken Russells huiveringwekkende, hoewel feitelijk twijfelachtige, kijk op die beruchte ontmoeting tussen Shelley en zijn vrouw Mary (Natasha Richardson). ), John Polidori (Timothy Spall) en Lord Byron (Gabriel Byrne) die Mary Shelley ertoe brachten te schrijven frankenstein. Zoals de meeste films van Russell was dit niet zozeer een samenhangend verhaal als wel een excuus voor Russell om zich over te geven aan bizarre schokeffecten en inside-jokes – niet dat daar in dit specifieke geval iets mis mee is – en Sands slaagt er goed in om het gat op te vullen. gat. tussen het sobere periodestuk dat sommigen zouden verwachten en de wilde cult-excentriciteit die het bleek te zijn. Om te bewijzen dat deze specifieke keuze geen toevalstreffer of bevlieging was, ging Sands verder met een nog gekker project met ‘Siesta’, de vreemde erotische fantasie van Mary Lambert uit 1987, waarin hij een van de vele excentrieke personages speelt die de waaghals Ellen tegenkwam. Barkin in de dagen voorafgaand aan een mogelijk fatale manoeuvre.