Het is verbazingwekkend hoe de Rotsachtig films zijn in de loop der jaren verouderd. Na bijna vijf decennia inspireert en vermaakt het verhaal van Rocky Balboa, ondanks honderden imitaties en parodieën. De franchise is zo populair dat we bijna aan het volgende hoofdstuk beginnen, Geloofsbelijdenis IIImet Michael B. Jordan – helaas zonder Sylvester Stallone – op 3 maart.
Als zodanig wwe duiken erin Rotsachtig saga om te bepalen welk boks-epos het beste is door het beste te rangschikken Rotsachtig Het is Geloof films.
8. Rotsachtige V (negentien negentig)
Rotsachtige IV het voelde als een passend einde aan het verhaal van Rocky Balboa – hoe overtref je alleen Rocky en beëindig je de Koude Oorlog? – maar Stallone besloot om onze trage held en getalenteerd publiek nog een kans te geven… Rotsachtige V. Ongemakkelijke stilte.
Je moet het aan Stallone geven. De man neemt serieuze risico’s met zijn geliefde personages en is niet bang om af en toe dingen door elkaar te halen. In dit geval besluit hij Rocky terug te brengen naar zijn straatroots, wat resulteert in een goedbedoelend maar teleurstellend hoofdstuk waarin de iconische bokser – nu verarmd en ernstig hersenbeschadigd – het opneemt tegen Tommy Gun, een alumnus die psychopaat is geworden.
Klinkt overtuigend, toch? Helaas, Rotsachtige V slap zonder veel sap. Hoewel de foto plichtsgetrouw de volgende reeks films opzet (opzettelijk of niet), mist hij het menselijke element dat het origineel heeft gemaakt. Rotsachtig een klassieker en morst de commerciële arrogantie die werd Rotsachtige IV op een van de grote foto’s uit de jaren 80. Het is ongetwijfeld een fascinerende oefening en het bekijken waard. Toch was het op dat moment duidelijk dat Rocky met pensioen moest gaan.
7. Rotsachtig II (1979)
Na van Rocky Verrassend succesvol, een vervolg was bijna onvermijdelijk; Dank aan alle betrokkenen voor het tarten van de verwachtingen en het maken van een vervolg dat op zijn minst acceptabel amusement was. Deze invoer op nummer voelt echter aan als een cynische geldgreep, ook al vindt het nog steeds interessante manieren om zijn sympathieke karakters uit te dagen.
Rocky worstelt met zijn nieuwe roem en fortuin. Uiteindelijk verliest hij al zijn geld, waardoor hij opnieuw moet boksen met Creed, die daarentegen worstelt met zijn mislukking in de ring. Wanneer de twee mannen elkaar ontmoeten voor een herkansing, begrijpen we hun motivaties, wat leidt tot een verrassend effectieve (en hartverscheurende) conclusie.
Helaas, ondanks enkele hoogtepunten, Rots II rechtvaardigt slechts ten dele zijn bestaan. Bot gezegd, Deze film het had niet hoeven gebeuren. Rocky Balboa was een alleman die een fantastische kans greep. Zodra hij tegenover de kampioen staat en het meisje wint, is zijn verhaal compleet. Stallone weet dit en gebruikt Rots II om een zachte herstart van de franchise uit te voeren, waarbij de underdog-vechter wordt geherpositioneerd als een stripheld die in staat is om iedereen neer te halen. De overgang is misschien niet de meest vloeiende, maar Rots II bereidt ons kind voor op succes op de lange termijn – ten goede of ten kwade.
6. Rotsachtige Balboa (2006)
Ik was aanvankelijk teleurgesteld over Rotsachtige Balboa en zijn beredeneerde benadering van het materiaal. Na meerdere previews denk ik echter dat het een solide inzending is in de langlopende franchise, ook al mist het de pit die het originele viertal zo vermakelijk maakte.
In dit zesde hoofdstuk brengt Rocky zijn dagen door met het runnen van een bescheiden Italiaans restaurant, waar hij diners trakteert op verhalen over zijn verleden. Adrian is dood, zie je? En dus heeft Rocky niemand anders dan Paulie en zijn dodelijke zoon, Robert Balboa Jr. Dixon.
Rotsachtige Balboa het mist dramatische spanning en voelt meer als fanservice dan als een noodzakelijk vervolg. Toch volgen Rotsachtige Vde film geeft de man tenminste een goed afscheid tot Geloof riep hem tien jaar later terug uit de dood. Het gevecht tussen Rocky en Mason is leuk maar ook een beetje anticlimax, vooral voor degenen die het keiharde spektakel van Rotsachtig I-IV. Het maakt niet uit, Rotsachtige Balboa het werkt als een hartverwarmende epiloog en doet er alles aan om goed ouderwets entertainment te bieden.
5. Geloofsbelijdenis II (2018)
Als Rots II, Geloofsbelijdenis II werkt aan het vinden van een plot dat sterk genoeg is om zijn hoed op te hangen, en houdt zich graag aan de beproefde formule. Echter, regisseur Steven Caple Jr. Het ensceneert een aantal indrukwekkende vechtscènes en roept genoeg emotioneel drama op om het gebrek aan originaliteit van de film goed te maken.
Michael B. Jordan is even magnetisch als altijd als Adonis Creed, terwijl Stallone en Tessa Thompson uitstekend zijn in het ondersteunen van (lees: subscript) stukjes. Felicitaties aan degene die Ivan Drago heeft teruggebracht, wiens verhaal draait om zijn zoon, Viktor, die het beeld het nodige gewicht geeft. Terwijl Credo II stijgt niet tot de hoogten van Rotsachtige IV ondanks dat het plot van de film bijna beat voor beat wordt gevolgd, vermaakt het nog steeds met zijn oude verhaal van doorzettingsvermogen tegen alle verwachtingen in en eindigt het op een manier die je misschien niet verwacht.
4. Rots III (1982)
Zo is het meer, Sly. Met het bescheiden begin van Rocky in de achteruitkijkspiegel, betrad Stallone op gepaste wijze het meer belachelijke podium van de bokser en toverde een voorspelbare maar spectaculaire blockbuster op die een publiekstrekker was. Hier worstelt Rocky met een opgeblazen ego en krijgt uiteindelijk een pak slaag van de meedogenloze Clubber Lang (een magnetische Mr. T). Gelukkig komt Apollo Creed uit zijn pensioen om Rocky terug naar het licht te leiden, wat resulteert in een van de beste bromances in de filmgeschiedenis.
Op dat moment was Stallone (die ook regisseerde) meer verliefd op geld dan op kunst. Rots III geeft het publiek wat ze willen – Rocky vs. Hulk Hogan, iemand? – en afgezien van het cynisme boeit het als een ongelooflijke boksfoto doorspekt met gewelddadige vechtscènes, een buitengewone soundtrack – “Eye of the Tiger”, mensen – en redelijk menselijk drama. Nee, we hebben niet veel meer over Rocky geleerd dan eerder bekend was – hij is nog steeds een sympathieke underdog – maar de vreugde van de Rotsachtig saga is om onze belegerde held de enorme obstakels te zien overwinnen die op zijn weg worden gegooid. Daarom, Rots III het is een geweldig stuk popcornpracht.
3. Geloofsbelijdenis (2015)
Duidelijk, Geloof het is gewoon een ander Rotsachtig imitatie in termen van de boog van je hoofdpersonage en de algehele plotstructuur, maar als de resultaten zo goed zijn, maakt het dan uit? Nee.
Geregisseerd door Ryan Coogler, Geloof raakt alle juiste beats en overstijgt franchisetropen om een geheel nieuw beest te worden. Michael B. Jordan is geweldig als Adonis Johnson, de verbitterde en conflicterende zoon van wijlen kampioen bokser Apollo Creed, die besluit in de voetsporen van zijn vader te treden en hulp zoekt bij Rocky. De film beschrijft de relatie tussen Adonis en Rocky terwijl de twee strijden tegen tegenspoed en demonen uit het verleden uitdrijven. Op een gegeven moment ontdekt Rocky dat hij non-Hodgkin-lymfoom heeft, en het verhaal draait om zijn strijd om te overleven.
Tegelijkertijd daagt “Pretty” Ricky Conlan Adonis uit voor een bokswedstrijd, wat Coogler een excuus geeft om klassieke scènes uit het origineel na te spelen. Rotsachtig – zij het opnieuw gemengd met moderne bloeit. Geloof het eindigt op een typische manier, maar blijft een opwindend, oprecht, goed geacteerd en bevredigend hoofdstuk in de formidabele franchise die de serie in een unieke richting stuurt.
2. Rotsachtige IV (1985)
O Rotsachtig Saga gemakkelijk in twee groepen te verdelen: Rotsachtig, Rotsachtige V, Rotsachtige BalboaHet is Geloof vormen de gefundeerde benadering van de franchise en benadrukken karakter boven spektakel, terwijl Rots II, Rots III, Rotsachtige IVHet is Geloofsbelijdenis II geven een robuuster beeld van het Rocky-universum. Deze gevarieerde strategie is waarschijnlijk de reden waarom de franchise zo lang heeft geduurd. Geen van beide films lijkt naar de andere te verwijzen, ook al doen ze precies dat.
Rotsachtige IV is het beste voorbeeld van de sensationele benadering. Hoewel het de structuur en stroom van de vorige afleveringen volgt, herverpakt het de verschillende elementen van de serie om ze volledig origineel te maken. Rotsachtige IV vindt onze hoofdrolspeler een gepensioneerde underdog, zo rijk dat hij zich een volledig functionerende robot kan veroorloven. Uiteindelijk moet hij terugkeren naar de ring om de dood van zijn beste vriend, Apollo Creed, te wreken, tegenover de Russische moloch Ivan Drago. Vanaf het begin weet je wat je kunt verwachten. Credit Stallone (die ook schreef en regisseerde) voor het geven van fans wat ze willen zien: een opwindend publiek van de hoogste orde.
Stallone maakt en bewerkt de beelden als een muziekvideo, wat leidt tot een reeks spannende montages en vechtscènes die de adrenaline zeker doen pompen. Natuurlijk valt de kaas niet te ontkennen – “Hearts on Fire” is zo dwaas als het klinkt, maar ook geweldig, vooral in de context van de film – en overdreven patriottisme. Nog, Rotsachtige IV hij is erg leuk en het is moeilijk om zijn belachelijke charme hem niet tot onderwerping te laten drijven. Rocky, de ongelukkige zwerver die gewoon een kans wilde, eindigt alleen met de Koude Oorlog, jullie allemaal. Wat is beter dan dat?
Het is vermeldenswaard dat Stallone is afgekapt Rotsachtige IV in Rocky IV: Rocky vs. draakhet overtollige bijsnijden en de afbeelding opnieuw vormgeven in iets dat meer op het origineel lijkt Rotsachtig. Hoewel ik het enthousiasme van de man bewonder, mist hij het punt van de foto. Rocky IV’s overdaad is de reddende genade – de liedjes, kleurenfoto’s en bloederige, cartoonachtige vechtscènes werken allemaal samen om de Amerikaanse geest rond 1985 over te brengen. Tijden hebben onze kijk op overheid, politiek en entertainment veranderd. Toch dachten de meeste Amerikanen destijds over onze samenleving. We vieren de Stars and Stripes en juichen graag toe voor Rocky’s inspanningen om buitenlandse en binnenlandse bedreigingen te vernietigen. Waar het origineel hem presenteert als een gewone man die zijn best doet in een gecompliceerde wereld, in Rotsachtige IVhij zou net zo goed Rambo kunnen zijn – en dat bedoel ik op een goede manier.
1. Rotsachtig (1976)
Het origineel Rotsachtig is een geweldige film, een sensationeel sportdrama over een man die tot het uiterste wil gaan en het goede gevecht wil aangaan, gevuld met complexe personages, emotionele thema’s en iconische momenten die publiekstrekkers zijn. Wie kan Rocky’s beklimming van de trappen van het Philadelphia Museum of Art vergeten op de melodie van “Gonna Fly Now” of zijn lange gevecht met Apollo Creed? Even iconisch is haar subtiele romance met de verlegen, fragiele Adrian en haar verzengende relatie met de eigenwijze trainer Mickey..
Terugkijkend is het grappig om Rocky tegen Apollo te zien vechten nadat hij had gezien hoe hij Mr. T en Drago. Maar dan is dit een heel andere film. Ik zou de verbinding verbreken Rotsachtig 1976 uit de rest van de franchise omdat het gewoon niet past. Waar de andere films in wezen stripboekfilms waren over een superheld die vecht tegen een verscheidenheid aan komisch over-the-top schurken, de originele Rotsachtig is een melancholische affaire over een gewone man die iets van zijn leven wil maken. Simpel gezegd, er komt veel meer bij kijken dan een vlezige tegenstander verslaan. Rocky en Adrian hadden trouwens een slechte hand in het leven. Het verhaal gaat over hoe ze in het gezicht van het lot spugen en enig succes behalen in hun afbrokkelende universum. Het is brilliant.
In termen van puur entertainment gaat er niets boven Rotsachtige IV. Maar stel dat je op zoek bent naar een geweldige film met meer in gedachten dan rock’em sock’em razzle-dazzle. In dat geval, Rotsachtig blijft de onbetwiste filmische kampioen.