Alcaraz verslaat Djokovic op Wimbledon voor 2e Grand Slam-trofee – rezal404

De Spanjaard Carlos Alcaraz viert feest met de trofee na het verslaan van de Servische Novak Djokovic en het winnen van de heren enkelspel finale op dag 14 van de Wimbledon tenniskampioenschappen in Londen, zondag 16 juli 2023. (Foto door ALASTAIR GRANT / Associated Press)

WIMBLEDON, Engeland – Na een slechte start heeft Carlos Alcaraz een enkel punt uit een hole van twee sets tegen Novak Djokovic in de Wimbledon-finale.

Dat soort achterstand is voor iedereen ontmoedigend, laat staan ​​voor een 20-jarige in zijn tweede grote finale, en tegen iedereen, en zeker niet voor Djokovic, iemand die al tien jaar niet heeft verloren op Centre Court, iemand die op jacht is naar een vijfde opeenvolgende wedstrijd. kampioenschap. , en record achtste algemeen, bij de All England Club. Iemand die de eerste twee Grand Slam-toernooien van het jaar heeft gewonnen en 23 gedurende zijn carrière.

Ah, maar Alcaraz, de US Open-kampioen van vorig jaar, wilde die kans tegen Djokovic, iemand die hij ‘een legende van onze sport’ noemde. Zei dat het winnen van Wimbledon veel specialer zou worden. En zo slaagde Alcaraz erin om de tiebreak te passeren met refreinen van “Car them! Carlos! vanaf de tribune streden ze onder de kreten van de tweelettergrepige bijnaam van hun oudere, meer ervaren en meer getalenteerde tegenstander, “No-le! Niet lezen! En toen verscheen Alcaraz kort daarna in een meesterwerk van 32 punten en 25 minuten van een wedstrijd. En, cruciaal, de Spanjaard blonk ook uit in de vijfde set.

Tel alles bij elkaar op en Alcaraz, nummer 1, kwam naar voren als de ster die mensen voorspelden dat hij zou zijn. Hij veranderde potentieel in triomf en maakte ooit een einde aan Djokovic’s winning streak van 34 wedstrijden bij de All England Club. Swoop versloeg hem zondag met 1-6, 7-6 (6), 6-1, 3-6, 6-4 in een omhullende thuis-en-uit finale. Alcaraz won zijn eerste Wimbledon-titel en tweede Grand Slam-trofee overall.

“Ik gaf niet op, ik gaf niet op”, zei Alcaraz, de derde jongste man die het graskampioenschap won in het Open-tijdperk, dat begon in 1968, na Boris Becker en Bjorn Borg. “We hadden geweldige rally’s, geweldige punten. Het was een lange, lange wedstrijd. Lange reeksen. Het was het mentale deel waardoor ik daar kon blijven.

Hij is de eerste man buiten het elitekwartet van Djokovic, Roger Federer, Rafael Nadal en Andy Murray die sinds 2002 Wimbledon wint en voor velen symboliseert het een machtsverschuiving in het mannentennis.

“Ik speelde niet tegen een speler als hij. Ooit,’ zei Djokovic, nogal een statement van een man die zo lang tegen Federer en Nadal heeft gestreden en in zoveel historische gevechten.

“Hij bewees”, zei Djokovic, “dat hij zonder twijfel de beste speler ter wereld is.”

Het leeftijdsverschil tussen Alcaraz en de 36-jarige Djokovic, die tijdens de prijsuitreiking zijn tranen wegveegde, was het grootste in een mannenslamfinale sinds 1974.

Alcaraz had dus de jeugd aan zijn zijde, wat hij natuurlijk ook deed toen ze elkaar vorige maand ontmoetten in de halve finales van de French Open. Die was buitengewoon voor twee sets voordat Alcaraz verkrampte en verdween. Deze keer had hij het uithoudingsvermogen en de schoten om Djokovic te passeren – en de overtuiging dat hij kon winnen.

Nadat Alcaraz in de eerste set negen ongedwongen fouten maakte tegen Djokovic’s twee, waarmee hij tekenen vertoonde van de nervositeit die hem in Parijs trof, begonnen de zaken op zondag te veranderen. Bij 4-all in de tweede set gleed Djokovic uit op een versleten plek achter de basislijn onder de Royal Box, waarbij hij zijn racket wijd gooide toen hij viel. Bij de volgende uitwisseling boog Djokovic het ene been door het over het andere te vouwen, waarna hij zijn linkerhiel op het net liet rusten voor extra rek.

Ze zouden naar een tiebreak gaan, het domein van Djokovic: hij had alle zes sets gewonnen die hij op Wimbledon speelde voor de finale en 15 op rij op Grand Slam.

Onaangedaan door een waarschuwing van stoelscheidsrechter Fergus Murphy omdat hij er te lang over deed om te serveren, opende Djokovic met 6–5. Een duidelijk punt.

Maar twee backhands gescoord door Djokovic brachten Alcaraz binnen een punt van die set.

“De backhands lieten me een beetje in de steek”, zou Djokovic later zeggen.

Alcaraz sloeg vervolgens een winnende backhand-pass bij de terugkeer van een service van 190 km / u, waarbij hij de pose van zijn opvolger handhaafde. Terwijl mensen op de tribune opstonden om te brullen, draaide Alcaraz met zijn rechterhand naar zijn oor en nam het moment in zich op.

“Als ik die set had verloren, had ik de trofee waarschijnlijk niet in de wacht kunnen slepen”, zei Alcaraz. “Ik had waarschijnlijk in drie sets kunnen verliezen.”

Het was twee uur en twee sets.

Elk een setje.

Nu was het een wedstrijd.

Het begon er memorabel uit te zien.

De vijfde game van de derde set was misschien op zich al de hoge ticketprijs waard. Geen van beiden wilde buigen. Geen van beiden wilde iets weggeven. Het was een spel, ja, maar het voelde belangrijk.

Toen Djokovic een forehand in het net sloeg om het te breken – een van de vijf keer dat hij de opslag in de wedstrijd verloor, meer dan zijn vorige zes tegenstanders samen hebben gedaan – vierde Alcaraz hun 4-1 set voorsprong door zijn hoofd achterover te gooien en te roepen “Let’s gaan!”

Maar Djokovic ging niet weg. Hij legde de lat weer hoger en duwde dit verschrikkelijke gevecht naar een vijfde set.

Een van de vele redenen om de kansen van Djokovic op dat moment leuk te vinden: hij ging zondag met 10-1 in vijf sets op Wimbledon en 35-9 in alle majors.

Die wedstrijden zijn echter verleden tijd.

Alcaraz is de toekomst.

Zijn diensten bereiken een snelheid van 210 km / u. Zijn forehand met voorhamer bereikt een topsnelheid van 160 km/u, op zo’n manier ontketend dat een waarnemer gelooft dat elk grammetje kracht, elke vezel van zijn wezen, in elke slag wordt geïnvesteerd. Het gekletter van het kabaal en het “Uhhh-ehhh!” de uitademing van de inspanning – samen met de zuchten van de geïmponeerde toeschouwers – galmde door de arena.

Hij laat een zo gevarieerd mogelijk spel zien, van zijn volleyvaardigheden tot de goed vermomde dropshots die hem hielpen om terug in het midden te komen in de tweede en derde set.

Djokovic is ondertussen ook uitgerust met een overvloed aan talent en veel spiergeheugen. Zo vaak haastte hij zich, rekte zich uit en gleed bijna in spagaat om Alcaraz’ ogenschijnlijke laatste trappen te herstellen op een manier die niemand anders kon.

Bovendien is hij er geweest en heeft hij dat gedaan, op manieren waar Alcaraz voorlopig alleen maar van kan dromen.

Maar als die overwinning op een bewolkte, winderige dag een indicatie is, is Alcaraz op weg om veel te bereiken.

Hij nam voorgoed de leiding toen hij brak en met 2-1 omhoog ging in de vijfde met een winnende backhandpass. Djokovic, die tijdens het punt viel maar snel herstelde, reageerde door zijn racket tegen de netpaal te slaan, waardoor de impact werd verminderd. Hij vernietigde zijn apparatuur en verdiende een codeovertreding van Murphy.

“Frustratie op dit moment”, zei Djokovic.

Ze zouden nog 24 minuten spelen, maar Alcaraz gaf nooit toe, gaf nooit toe, ongeacht de vaardigheid en wil van de man aan de andere kant van het net. En het was Alcaraz, niet Djokovic, die zijn gezicht bedekte en na de volledige stop over het gras rolde en vervolgens de gouden trofee in ontvangst nam.

“Het is iets dat ik nooit zal vergeten”, zei Alcaraz. “Dat is zeker.”

geld machine

Lees verder

Mis het laatste nieuws en informatie niet.