Ter gelegenheid van de afsluiting van een etappe in de Verenigde Staten van voivodeTijdens de 40e jubileumtour praatten een groep collega-hockeyspelers en ik over de favoriete band van elke Québécois space cadet.
De reikwijdte van deze bijzondere voivode De fanboy/girl-conventie varieerde van mensen die zich herinneren dat ze de band voor het eerst hoorden toen covers de meeste van hun demo’s vormden tot degenen die zich de graag gedaan tour toen de band headliner was op een Noord-Amerikaanse run met geloof niet meer Het is geluidstuin als openers voor degenen die meer in harmonie zijn met de gitarist Daniel “Kauw” Mongrain dan ze zijn met de originele gitarist Dennis “Piggy” D’Amour en sommigen die echt genoten van de Erik Vorst jaren. De verbindende kracht tussen ons allemaal is dat we ons allemaal herinneren aan de dagen dat je niet kon ontsnappen aan MuchMusic – de Canadese MTV, die ook lang geleden stopte met het vertonen van video’s – met de video van hun cover van roze Floyd‘Astronomie Domine’.
Een deel van onze discussie ging over hoe de band verschillende generaties fans wist aan te trekken. Als je ze sinds het midden van de jaren 10 live hebt gezien, is er een duidelijke kloof in de kamer wanneer ouder, klassiek materiaal wordt gespeeld versus wanneer nieuwer Century Media-materiaal wordt gespeeld. Niet dat er niet een zekere mate van waarderende cross-over is, maar er zijn zeker mensen met diepere connecties doel land, het ontwaken Het is Synchro-anarchie die op hetzelfde niveau staan als wij gozers die alles uitgraven oorlog en pijn voor De buitengrenzen en alle tussenstops.
Dat soort dingen is te verwachten als een band zo consistent is geweest als voivode. Er is hen in 40 jaar veel rotzooi overkomen, inclusief het maken van mongraan In 2008. taai is in wezen de reden waarom de band kon blijven volgen klein varkentje‘s overlijden in 2005. Een begenadigd muzikant met een perfecte toonhoogte, wonderbaarlijk talent en de academische kwalificaties om het te bewijzen, mongraan was/is leerling van D’Amour tot het punt waarop hij niet alleen in staat is om de oude waardeloze boeken en auteurstabulatuur/muzieknotatie te repliceren, maar ook nieuw materiaal kan schrijven dat trouw is aan de voivode naam.
Het is de vraag of iemand anders het net zo goed had kunnen doen als hij; niet alleen de hits spelen, maar de band vooruit helpen. Verhalen van Morgoth is een klein onderdeel van de voortdurende nalatenschap van de band, een soort ‘Best of’ die pre-taai tijdperk van de band – van een van de eerste nummers die ze schreven tot de Erik Vorst Het is Jason Newsted (beiden zijn bekende bijdragers) jaar tot titelnummer/nieuw nummer. Alle nummers zijn eerder dit jaar opnieuw opgenomen in het belang van sonische consistentie en als een viering van waar de band is en waar ze vandaan komen.
“Morgöth Tales”, het nummer, compleet Verhalen van Morgoth de robotachtige, schokkerige metallic wiskunderock van het album afgewisseld met uitbarstingen van grind en pluche, ruimte odyssee lichtheid. Het middelste gedeelte en de laatste minuut zijn beslist “old-school” – old-school tussen aanhalingstekens, want ook al zijn de referentiepunten uit 1988 Dimensie Hatröss en 1989 graag gedaanklinkt nog steeds als de 24e eeuw – voor een terugkeer naar de geluiden van zijn van der graaf generator Het is havikswind invloeden komen naar voren. Het is bijna alsof de band een groot deel van hun geschiedenis heeft genomen en het heeft uitgehouwen en in een nummer heeft verwerkt. Als al het nieuwe materiaal dat gaat komen zo goed is, zal elke bestaande kloof tussen oude en nieuwe fans zeker kleiner worden.
Wat betreft oudere opnieuw opgenomen nummers, meer bekende nummers zoals “Killing Technology” en “Macrosolutions to Megaproblems” delen ruimte met diepere bezuinigingen zoals De buitengrenzen‘ “Fix My Heart” en voivode“Rebellenrobot”. Ze demonstreren allemaal de blijvende kracht van het materiaal, zelfs na al die jaren en de uitvoeringen in de context van 20 tot 40 jaar later, in tegenstelling tot jeugdige honger en het vuur van een 20-plusser. Je dikke, kale, grijze schrijver wil graag de toevoeging van “Condemned to the Gallows” aan deze collectie opnemen en benadrukken.
Het nummer is heel, heel oud, letterlijk het tweede originele nummer dat de band in de vroege jaren 80 schreef, en het verscheen pas op de Metaalslachting V compilatie. Toch blijft het een van mijn favorieten vanwege zijn branie, moordend rockgeschreeuw uit de jaren 70, contrapuntzanglijnen en meer hooks dan een kledingwinkel bij elke draai van zijn vier en een halve minuut. Het is ook een uitstekend voorbeeld van een nummer met een belachelijk oorwormvermogen en een van de meest ongekende momenten in de geschiedenis van een van de meest unieke en originele bands van metal, eigenschappen die in de loop van 40 jaar stollen.