Steffen Kummerer leidt twee succesvolle en gerespecteerde Duitse extreme metalbands. Beide obscuur Het is Thulcandra begon in de vroege jaren 2000. obscuur speelt progressieve/technische death metal terwijl van Thulcandra aanpak is meer in de richting van black/death metal. obscuur hun nieuwste album uitgebracht Een validatie in 2021 en nu Thulcandra verschijnt met zijn vijfde album red de afgrond.
Kummerer is het enige overgebleven originele lid van de Thulcandraen het nieuwste lid is de bassist Carsten Schorn (genageld in het donker), die in 2021 bij de band kwam en wijlen verving Chris Krazer. 2021 van een laatste wens werd opgedragen aan Kratzer. red de afgrond is de derde Thulcandra album voor drummer erebor (ex-geheimen van de maan) en de tweede voor gitarist M. Delastik (Soulscape-project).
Het album begint met een zinderende start met “In the Eye of Heaven”, waarbij de rand halverwege terugkeert naar een meer ingetogen groove voordat het weer oppakt en dan zachter wordt tegen het einde. Deze dynamiek is door het hele album heen te horen en zorgt voor een meer gevarieerde luisterervaring dan de typische keiharde death metal release.
“All Night” is een kort akoestisch intermezzo dat behoorlijk aanstekelijk is, maar het zorgt ook voor een kort moment van schoonheid voordat de brutaliteit hervat wordt met “Velvet Damnation”. Hij toont ereborvan de drums, terwijl hij overschakelt van blastbeats naar een meer traditionele stijl met enkele slimme fills. De melodieuze neigingen van de track worden gecontrasteerd door Kummerer‘s bijtende raspende zang.
“On the Wings of Cosmic Fire” begint met enkele van de grootste grooves op de plaat voordat de black metal-elementen naar voren borrelen samen met de woeste zang van Kummerer. Deze groeven komen aan het einde terug. De akoestische gitaar gaat door in het intro van “Acheronian Cult” voordat het overgaat in een opzwepende death metal song.
“Blood of Slaves” is een van de red de afgrond‘ sterkere liedjes. Het begint als een echt black metalnummer en ontspant zich vervolgens in een death metal groove met aanstekelijke melodieuze gitaarriffs. Er zijn verschuivingen heen en weer van extreem naar melodie, met bijna chaos die terugkeert naar de groove en dan nog een akoestische finale.
Dit leidt tot een ander kort akoestisch instrumentaaltje voor het epos, acht minuten later met de toepasselijke titel “The Final Closure”. Voortbouwend op de akoestische gitaar van het vorige instrument, bouwt het langzaam op, voegt elektrische gitaar toe en bouwt anticipatie op totdat de ritmesectie na ongeveer 90 seconden begint. Het heeft dezelfde wendingen als de rest van het album, misschien met nog meer melodieuze stukken. . Het is een effectieve manier om het album te beëindigen.
De productie van het album is uitstekend, en het is geen verrassing dat de mix geweldig klinkt, want deze werd verzorgd door de legendarische producer Dan Swano (Opeth, katatonie), die zowel de brute kant van de band als de melodieuze kant laat zien. red de afgrond baant niet veel nieuwe wegen, maar de uitvoering van hun zwartgeblakerde death metal in zowel songwriting als muzikaal vakmanschap is helder.