Echter troon is een relatief nieuwe Duitse band, je zou gemakkelijk kunnen geloven dat ze rond 1995 echt uit Scandinavië komen (zij het met een moderner klinkende productie). Sterker nog, zou ik zeggen troon neemt de zwartgeblakerde tremolo-klanken van de jaren ’90 en mixt ze met precies de juiste touch van de jaren ’80-invloed van artiesten als Ijzer meisje Het is barmhartig lot. Ze gooien er ook nog wat death uit de vroege jaren 90. Alles bij elkaar genomen weet dit kwintet een zwartgeblakerde death metal plaat te componeren die werkelijk iedereen kan bekoren.
De klassieke metalriff afgewisseld met passende tempowisselingen en een royale hoeveelheid tremolo-picking vormen de kern van de eerste single van de band, “Return”. Vooral dit nummer laat de band heel goed zien en wat ze kunnen. Het is agressief wanneer het moet, maar ook contemplatief. Het is niet alleen de hele tijd snelheid en dat is een welkome afwisseling van de talloze bands die er tegenwoordig zijn die net deze simpele focus lijken te hebben. Video wint de laatste tijd aan populariteit en het is gemakkelijk te zien waarom.
Ik moet zeggen, dit is echt de albumopener die me als eerste raakte. “Dying in the Mud” heeft deze onheilspellende duisternis met dubbele riffs over een perfect tempo basbeat die je lijkt te wenken. Dit nummer geeft me het gevoel dat ik op een late herfstavond op expeditie ga naar de dood van het Duitse Zwarte Woud.
Over riffs gesproken, “The Golden Calf” heeft gewoon een scherpe riff die als een slachtmes door de mix snijdt. Maar dat is nog niet alles. Het wordt ook een beetje progressief met een leuk atmosferisch intermezzo om de onmiskenbare zwaarte van het nummer te doorbreken. Begrijp me niet verkeerd, ik hou zeker van bands die het hele nummer de volle kracht brengen, maar ik hou ook van nuances en texturen en dat is waar troon springt er echt uit. troon lijkt te weten dat jij, de luisteraar, weet dat ze keihard kunnen zijn, dus voegen ze deze nauw verwante raaklijnen toe aan hun songwriting die een beetje buiten de gebaande paden gaan om te laten zien hoeveel muzikaal vakmanschap ze werkelijk bezitten.
Tekstueel is het niet moeilijk om de boodschap hier te ontcijferen, en de songteksten van de band zijn in het Engels, niet in het Duits, waardoor ze gemakkelijker geaccepteerd worden in dit deel van de wereld. Over de woorden in Stof de band legt uit dat, ““Op een dag zal alles tot stof vergaan. Alles wat ooit heeft geleefd, maar ook de symbolen van onze beschavingen zullen tot in het oneindige oplossen, ongeacht hoeveel macht iemand heeft of hoe zwak en klein ze ook zijn. Wat de mensheid heel klein en onbeduidend maakt voor de grote beeld van het heelal, slechts een stofje in de oneindigheid van ruimte en tijd.“
Ik ga hier niet liegen, ook al betekent dat dat ik wat straatreputatie verlies, maar ik ben te laat voor de troon beweging. Stof het is het eerste nummer dat ik van ze hoor, maar het is eigenlijk hun vierde LP in zes jaar tijd. Dat moet je respecteren. Ik heb het gevoel dat ik hier een kleine goudmijn heb gevonden met je oude catalogus.
troonhelaas is het een van die bands die ik nog steeds niet live heb gezien, maar na het horen Stof ze staan zeker op mijn “must see” lijst. Laten we hopen dat de inflatie onder controle komt en dat we deze jongens zo snel mogelijk naar Noord-Amerika kunnen halen voor een paar shows. Zonder twijfel, Stof zal nog vele maanden in mijn reguliere luisterrotatie blijven. Geef deze plaat niet door, het is het echte werk.