Met een aankomende tournee met Amon Amarth later deze zomer, Spook geeft ons een EP met vijf nummers om onze eetlust een beetje op te wekken voor iets meer gothic en pop-geïnspireerd. fantoom is een stellaire schijf die alleen maar zal krijgen Spook fans hongeren nog meer naar meer van hun favoriete predikant terwijl ze hem volgen op het linkerpad.
De opener, “See No Evil”, laat je meespringen met zijn enorme bas. Het is zeer prominent aanwezig in de mix, samen met enkele Gary Numan-Geluid van toetsenborden. Er verschijnt ook een moderne gitaarsolo, die het jaren 80-geluid van de Televisie klassiek. Dit is een cover waarop je met je voeten stampt en stampt zonder een beat te missen, aangezien Ghost een relatief eenvoudige en ongecompliceerde rocker neemt en zijn eigen gotische sfeer toevoegt. Ze verheffen de track tot iets veel groters en bombastisch dan het origineel. Je kunt niet meteen verliefd op hem worden.
“Jesus He Knows Me” heeft een heel groots geluid Spook lijkt een grote hoeveelheid Nameless Ghouls op veel verschillende instrumenten te gebruiken om die cover te verwijderen. Het is aanzienlijk zwaarder en vleziger dan het origineel. Genesis versie die voor het eerst verscheen op het album van de band uit 1991, We kunnen niet dansen. Het nummer werd natuurlijk uitgebracht als Genesis‘ kritiek op televangelisten die miljoenen Amerikanen oplichtten met grote sommen geld, allemaal in de naam van Jezus. Daarbij hou ik vooral van de tekst aan het einde van het nummer waar Papa zingt: “Ik tel mijn zegeningen en ik heb echt geluk gevonden omdat ik elke dag rijker word.“De ironie is hier bijzonder dwingend, aangezien ik er steeds meer dollars aan blijf uitgeven Spook als ik naar mijn verzameling kijk Spook actiefiguren die boven mijn bureau leven terwijl ik deze recensie schrijf. Het probleem is dat ik er volkomen tevreden mee ben om nog meer geld uit te geven aan Ghost-producten, zolang ze maar knallers zoals deze blijven produceren.
SpookDe versie van “Hanging Around” springt meteen in het oog met een keyboardintro dat rechtstreeks uit de john heer (Donker paars) zangboek. Het is een meer uitgesproken gebruik van het instrument in vergelijking met de originele snit. Spook het voegt ook een veel zwaardere productie toe en voegt lagen achtergrondzang toe in vergelijking met het origineel. wurger afstemmen. Met z’n allen hebben we echt een punkrockdate Donker paars soort sfeer die de hoes behoorlijk intrigerend en onderscheidend maakt van het origineel.
Het kroonjuweel van de EP is ongetwijfeld de adembenemende hoes van de De ijzeren dame klassieker “Phantom of the Opera”. Dit is van Paul Di’anno was van de band en komt specifiek uit hun titelloze meesterwerk uit 1981. Wat me altijd opviel aan dit nummer, als een levenslange Maiden-fan, was Steve Harris‘ bas, die zo ingewikkeld en geavanceerd is in de mix. Toen ik dit voor het eerst hoorde Spook terwijl ik het nummer coverde, aarzelde ik een beetje en dacht bij mezelf: “Kunnen ze dit echt doen terwijl ze Steve recht doen?” Het antwoord is natuurlijk een volmondig ja, aangezien elke Ghoul die bas speelt op dit nummer een deal lijkt te hebben gesloten met de duivel zelf.
Ik hou ook van hoe Spook integreert wat piano samen met leadgitaar ongeveer drie minuten in het nummer, waardoor de hoes een uniek gevoel krijgt. Het zijn die kleine accenten hier en daar die helpen Tobias Forge creëer iets nieuws van een klassieker. Hij heeft het talent om al zijn omslagen echt af te krijgen zonder te ver van het originele canvas af te wijken.
Wat john heerHet stijltoetsenbord komt nog een keer voor op het laatste nummer van dit belachelijk mooie album aan het begin van “We Don’t Need Another Hero (Thunderdome)”. Spook neemt hier echt een risico en besluit het op te nemen tegen een klassieker uit de jaren 80 die oorspronkelijk werd gespeeld door een levende legende Tine Turner. Dit nummer was een enorme radiohit die uit de derde kwam gekke max film die ook te zien was kraan als castlid. nu duidelijk Smederij heeft de buizen niet Tine Turneren slim probeert hij niet te matchen kraanhet is vocaal. In plaats daarvan verschuift het slechts een klein beetje om het binnen zijn logmogelijkheden te houden. Aanvullend, papa en gezelschap geven het nummer wat meer gewicht en gewicht door meer gitaren toe te voegen. Nu was ik aan het wachten op de saxsolo op de track (oorspronkelijk gespeeld door Timmy Capello) en nog een mogelijke wederopstanding van Papa Emeritus Nihil, maar helaas wordt de originele saxofoonsolo vervangen door een kortere, sterkere gitaarsolo. Het werkt nog helemaal.
Als iemand die nog leefde toen alle originelen werden uitgebracht, moet ik zeggen dat ik buitengewoon tevreden ben met de regie Spook nam het met alle covers. Het injecteren van hun eigen goth-stijl in arenapop en rock is wat deze band zo goed doet en de band geeft in wezen een clinic over hoe ze met de fantoom VOET. Dit is niet zomaar een must-have voor iedereen Spook fan, dit is een plaat waar velen buiten de steeds groter wordende gemeente van kunnen genieten.