Dodheimsgardin Zwarte gemiddelde stroom het is een portaal naar een ander universum. Er zijn zoveel geweldige makers in het genre. Ik ben echter zeker van mening dat DHGmede-oprichter van “vicotnik“ Yusaf Parvezis een van de grootste kunstenaars van de beweging.
Hoewel Dødheimsgard door de jaren heen een draaideur van muzikanten is geweest, vicotnik heeft op dit moment duidelijk het juiste team van betrouwbare mannen om zich heen. De maestro wordt momenteel vergezeld door drie ongelooflijke talenten: Lars Emil Maløy in als er niets is; “machine geweren,” of Tommy Thunbergin Kirkebrann; Het is Øyvind Myrvoll — vicotnikpartner in crime Doldo Vorde Ens Navn en een medewerker van verwarringin Teloch in nidingr.
Zwarte gemiddelde stroom het is intens persoonlijk werk dat een open geest vereist. Dit is niet moeilijk omdat de radicale eerlijkheid van het album echt ontwapenend is, hoewel er momenten zijn van verleidelijke sluwheid en scherts. Een van de redenen waarom Zwarte gemiddelde stroom het is zo lonend omdat het zo’n “geven” aanbod is. Hij houdt je hand vast met vaderlijke warmte en humor – niet bepaald zijn norm als het om black metal gaat.
Zwarte gemiddelde stroom geeft je het zenuwslopende maar opwindende gevoel opgeslokt te worden door een zwart gat. Hij laat je direct in de afgrond kijken, waarmee hij in gesprek is. Hoewel een confrontatie met de afgrond zowel een gevaar als een zegen is, is een heilzaam aspect dat dit album de betekenis demonstreert van creëren vanuit leegte. Het opent nieuwe ruimtes, die het snel vult en ook leegmaakt.
Vanuit de donkere achtergrond komen allerlei gevarieerde beelden tevoorschijn die van vorm veranderen in de gloed van supernova’s. Gloeiend met alle kleuren van de regenboog, wordt dit planetarium van één album soms het sonische equivalent van wit licht. De composities brengen het gevoel over van zweven in de ruimte, zwemmen met de bioluminescente wezens van de diepe zee, kruipen in de uitbundigheid van het tropische woud, wandelen door de keizerlijke gebouwen van de stad, enz. Zwarte gemiddelde stroom het lijkt groter dan het leven, groter dan de dood.
Dit album is een reis die gewoon moet worden ervaren en voortdurend uit de eerste hand moet worden beleefd. Ondanks de meer moderne en futuristische aspecten van het album, horen we riffs die ons soms in het hart van de jaren 90 plaatsen.De retrovibes duiken ook af en toe op. Dit werkt heel goed om de harmonie en dissonantie tussen het heden, het verleden en de toekomst te vergroten.
De compositie is puur geniaal. Elk instrument wordt briljant gebruikt. Naast de gebruikelijke verdachten, Zwarte gemiddelde stroom functies cello, theremin, piano en fluit. Elektronica is op een meesterlijke manier verwerkt die textuur toevoegt en vaak het glinsterende intergalactische gevoel versterkt. Je zou kunnen veronderstellen dat een black metal-aanbod een deel van zijn integriteit zou verliezen en een beetje kunstmatig zou worden door de combinatie van dergelijke gevarieerde elementen, maar het blijft puur organisch, voelbaar, levend.
Je weet nooit waar de stroom van dit magnum opus heen zal leiden. Nummers kunnen volledig en in een oogwenk veranderen, maar het is met gratie gedaan. Het fascinerende is dat je altijd weet wanneer een nummer voorbij is, al zijn de innerlijke draden niet altijd waarneembaar voor de rede. Zwarte gemiddelde stroom het bevat meestal lange composities, waarvan de langste bijna 11 minuten duurt.
DHGde andere vocalisten waren in het verleden uitzonderlijk: nogmaals, Aldrahn; Kvohst; en ja – we horen zelfs wat extra zang van Fenriz evenals leadzang op sommige nummers van Apollyon. De vuile waarheid is echter dat ik daar heel blij mee was vicotnik nam deze keer de zang voor zijn rekening. vicotnik heeft een subtiliteit en theatrale flair die hem op een niveau boven zelfs de beste acteurs plaatst. Naast het maken van analytisch briljante keuzes, dringen zijn uitvoeringen door tot in de donkerste hoeken van je ziel en laat je je intens verbonden voelen met de muziek! Je zang aan Zwarte gemiddelde stroom ze zijn de perfectie van het hart.
Tijdens het album, vicotnik neemt een verscheidenheid aan vocale benaderingen aan en wekt vaak de indruk dat hij in iemand anders is veranderd. De lagen geven je het gevoel alsof je dubbele, driedubbele, kamers vol ziet viconikS. Het dwingt je om in het moment te blijven: een lettergreep of geluid kan beginnen op een manier die een emotie oproept, misschien vreugde getint met amusement, en volledig veranderen in, laten we zeggen, gevoelens van wanhoop of leegte.
De Noorse taal overal Zwarte gemiddelde stroom zorgt voor een bijzondere intimiteit en gevoel voor sfeer. Wanneer Engels echter voor het eerst verschijnt op het derde nummer, “Interstellar Nexus”, verschijnt het op een buitengewoon gedurfde manier op het canvas van het nummer. Het album heeft soms een superheldengevoel dat de Engelse taal zeker versterkt. Zwarte gemiddelde stroomDe mix van Noors en Engels past bij een filosofisch register omdat het een brug slaat tussen het bijzondere en het universele.
Zwarte gemiddelde stroom vertegenwoordigt black metal in een hoog stadium van evolutie en een terugkeer naar de oerwateren van chaos waaruit de beweging voortkwam. Tijdens het eerste nummer, “Et smelter”, vicotnik vermeldt tweemaal de Dronningenspoort, of “Queen’s Street”. De poort van Dronningen was een belangrijke ontmoetingsplaats voor leden van de scene. Op het laatste nummer, “Requiem Aeternum”, horen we: “The king is dead”. Dit kan een verwijzing zijn naar Dodheimsgardhet eerste album, Kroon tot konge (1995), “Gekroond tot koning.” Hoe dan ook, we hebben het gevoel dat er een nobele passage heeft plaatsgevonden, wat logisch is omdat vicotnik het is de feniks die blijft opstaan om ons te verrassen met nieuwe artistieke triomfen.
Zwarte gemiddelde stroom is een belangrijk album dat vertelt over het feit dat we eeuwig terug naar huis reizen “in de nederlaag” voor Dodheimsgard.