Het is zes jaar geleden dat het Salem-duo viertal werd. 1476 bracht een van de meest ondergewaardeerde albums van 2017 uit. Ons seizoen nadert een uniek evenwicht gevonden tussen apocalyptische folk, black metal en punkrock, maar zelfs Wat lijkt een beperkende beschrijving van de ambities van de band. Er zijn maar weinig artiesten die zo breed zijn geworden en tegelijkertijd zoveel momentum van kwetsbare emoties hebben behouden. Artistieke visies als deze verdienen alle aandacht van de wereld, wat dit vervolgalbum nog meer verdient. Hoewel groter en spuitachtiger dan zijn voorganger, in ballingschap houdt rauwe emotie en ongebreideld kunstenaarschap centraal 1476.
Aldus de multi-instrumentalist/zanger Robb Kavjian, in ballingschap hij werd geboren uit lucide dromen waarin oergoden hem hun respectievelijke werelden na de dood lieten zien. Hoe bedwelmend het ook klinkt, het is een redelijke verklaring waarom 1476 gaat deze keer door zoveel transformaties. Opener “Lost In Exile” bouwt op van verlaten, uitgesponnen gitaarakkoorden en bouwt momentum op totdat het verder gaat met een galopperende beat en explosief melodieuze riffs. kavjanDe ongefilterde stem van de zanger vermengt zich met meer traditionele black metal-schreeuwen, terwijl de instrumentatie een neocrust-versie geeft van de caleidoscopische folk black metal van Agalloch of Solstafir.
In de omringende atmosfeer, in ballingschap behoudt een gevoel van nabijheid. De dansbare arpeggio’s en shuffle draf van “Lapis Fire Through The Mist” zouden net zo gemakkelijk rond een kampvuur kunnen passen als een sombere punklocatie. De kampvuursfeer wordt alleen maar groter als de postpunkvibes plaatsmaken voor de mandoline-swing van ‘Tristesse In Exile’. Of het nu gaat om de rokerige melancholie van de eerste of de gelaagde harmonieën en verbijsterende instrumentatie van de laatste, kavjande stem van wordt het echte hoogtepunt. Het totale effect duurt van Quorthonde oerpassie en david tibetbrutaal theater, geven 1476 een klanksignatuur niet door technieken, maar door oprechte catharsis.
Deze ongefilterde vocale levering levert op meer rock-georiënteerde nummers zoals “Jade Fire A Paragon”, in die zin dat de resonantie niet afneemt wanneer de nummers minder metal worden. Als 1476 groeit van pittige akoestische licks en donkere elektrische leads naar een met synths beladen postrockhalve maan, kavjan verkent een volledig scala aan melodieën en weet precies wanneer hij een ongebreidelde kreet moet laten horen. “Where Kings Fall” bereikt een soortgelijk effect, aangezien het opstijgt van twangy draaiorgel-drones tot een rustieke occulte rockjam. In zijn uitgeklede opstelling valt de baan toch op in de omgeving en geeft tegelijkertijd het unieke karakter van kavjanzingt om nog helderder te schijnen.
het vlees van in ballingschap focust op combinatie in plaats van polarisatie, zoals de melodieuze kracht van “When Comes The Dawn”. Het verwerpt de traditionele structuur terwijl het door blastbeats, intervalshuffles en triomfantelijke refreinen weeft met dynamische vloeiendheid en verrassend pakkende hooks. Zegt tegen die drummer Neil DeRosa verwacht zijn dubbele kick te gebruiken op “A Queen In Exile”, wat een extra duwtje in de rug geeft aan de dalende tremologitaren en een bijzonder gedenkwaardig refrein afrondt. Toch is er altijd ruimte voor expressieve gitaar, ritmische uitbarstingen en zelfs een ouderwetse psychedelische rockgitaarsolo. Gezien zijn onorthodoxe geluid, is het een verdienste 1476 die hun experiment en toegeeflijkheid temperen met smaakvolle composities.
Het is zeker de moeite waard om te hebben van roos aan het roer van “May Mountains Never Fall”, dat weer een mid-album shot punk-adrenaline levert. Beurtelings, kavjan volgt intuïtief de stijgende snelheid met powerchords en laat de uitgebreide instrumentatie ademen tijdens tom-tom builds. Hetzelfde principe klinkt waar wanneer de riffs koortsachtig worden tijdens de daverende, met feedback beladen intro van ‘Carnelian Fire The Gallows’. Maar dat gebeurt maar één keer, waardoor de volgende zes minuten overblijven om postpunk op zijn meest bombastische en hardrock op zijn meest anthemische manier te laten zien. Voor diplomatieke doeleinden, 1476 verdient echt dat hoogtepunt van cymbal-washed mid-tempo drums, voorbijgaande vocale harmonieën en glinsterende gitaarversieringen.
Beide grote leden van 1476 ervaring met puur atmosferische muziek, of kavjankerker synth-project Klooster of new age soundscapes van van roos door L-XIII. Dit portfolio van ambient-muziek manifesteert zich op “Beyond The Meadows, Beyond The Moors” door de filmische kwaliteiten van textuursynths, aardse handpercussie en hypnotiserende akoestische gitaarloops. Het loont ook enorm op het lange slot “Where Are You”. Hoewel het relatief stil is, trekt de gedetailleerde en gearticuleerde muzikaliteit van het nummer conclusies in ballingschap met uitgestrekte schoonheid. Na een reis door de vele machinaties van wat er buiten het sterfelijke leven ligt, is het passend om het proces te beëindigen met een beklijvende vraag: “Waar ben je / verdwaald in het labyrint.”
voor iedereen in ballingschap’s wendingen, de intieme kant van 1476 blijft de basis van hun geluid. Door de extra lagen weg te halen, wordt wat neo-folkkwaliteit onthuld, dus het toegevoegde gewicht dient om het effect te versterken in plaats van een gebrek daaraan te compenseren. Deze jongens hebben zich de afgelopen 16 jaar duidelijk toegewijd aan hun songwriting-ambacht, ongeacht eventuele hiaten tussen nieuw materiaal. als in ballingschap niets bewijzen, dat is het 1476 zal een band blijven die aandacht verdient wanneer ze nieuwe muziek uitbrengen.