Er zijn echt bands waar je naar luistert waarvan je zegt: “Ja, zo zou death metal moeten klinken.” Dat beschrijft absoluut het geweldige nieuwe aanbod van Nashville. daad van aansingeling.
Laten we dit eerst ophelderen: de titel is nogal grappig. ik bemerkte Poort van de hel het zou dreigend moeten klinken, en geloof me, het is super rad. Maar ik kan het niet laten om aan de gepantserde figuur aan het front te denken als een bureaucraat van Malebolge’s Binnenlandse Zaken die Sectie 1, Paragraaf A van de Code of Hell komt handhaven. “Ja hallo, ik ben hier omdat je niet hebt aangegeven welke doodzonde je op 27-jarige leeftijd hebt begaan, je kunt het niet gewoon leeg laten.”
Hoe dan ook, het geluid van de band herinnert eraan betovering, straal lanceerinrichting, cyanide maar wel met een flinke dosis d-beat en beestachtige black metal. De albumbeschrijving op Bandcamp-referenties archiveren en je kunt het zeker horen in de meer barbaarse beats en riffs die overal op het album te vinden zijn.
Je krijgt het gevoel dat de band het leuk vond om “In Wolflight” te schrijven, omdat het wordt geleid door het soort imposante riff dat erg leuk is om te spelen. De onheilspellende sfeer omhult je op de beste manier. Evenzo is het slaan en stampen in “Specters of the Unlight” ook helemaal geweldig. Het album bevat ook snelle trips zoals “Creeping Barrage” en “Bogbody”. Ik weet niet zeker of de band een feestlied probeerde te schrijven, maar “Bogbody” komt aardig in de buurt.
Het album eindigt met een paar langere nummers, met name het dichtst in de buurt, “Erased”. Dit nummer zou comfortabel op elk van de eerste drie albums van Incantation passen, en het vorige nummer, “Death Hex”, dwaalt ook niet al te ver af. Dit toont het vermogen van de band om coole functies in elk nummer te stoppen. tevens de daad van aansingeling heeft een goed verstand voor de lengte van het nummer en de opbouw van het album.
De eerste helft van het album is echter beslist sterker, omdat de nummers een meer directe kwaliteit hebben waardoor je op “replay” wilt drukken. De tweede helft is ook sterk, maar werkt het beste als onderdeel van de algehele luisterervaring. Ik laad eerder “Summoning the Final Conflagration” of “Wolflight” in een afspeellijst dan “Blasphemies Rebirth”.
Hoe dan ook, dit is een fel werk van death metal zwarte magie. Dus bouw hierop voort terwijl je je voorbereidt op je volgende ritueel, vrienden. Het is een vlotte rit door de hel van start tot finish.