De meest fascinerende figuur van “2na Chance’ heeft vanaf het begin centraal gestaan. Wanneer we Davis voor het eerst zien in archiefbeelden, schiet hij zichzelf in de borst om de beschermende kracht van het door hem ontworpen vest te demonstreren. Hij is praktisch in het begeleiden van deze aangrijpende daad; we zullen leren dat hij dit 192 keer in zijn leven deed.
Maar de bebrilde Michigander is niet alleen geobsedeerd door wapens. Hij is ook een showman en een filmmaker. Zijn vlezige, low-budget foto’s, die bedoeld zijn als verheerlijkte infomercials voor zijn voormalige bedrijf, Second Chance, spelen op zowel hilarische als angstaanjagende manieren in op de opschepperige geest van “Dirty Harry”.
Wat consistent is aan al zijn propaganda, ongeacht het medium, is dat het kogelvrije vest dat hij heeft gemaakt de dag redt. Als je naar recentere interviews met hem kijkt, terwijl hij op een comfortabele leren bank in zijn eenvoudige woonkamer zit, krijg je het idee dat hij oprecht trots is op het redden van het leven van honderden politieagenten. Ondanks alle onduidelijkheid die we in de toekomst over Davis zullen ontdekken, is er iets oprechts en puurs in het gevoel van plicht dat hem definieert. Of wel, voor een tijdje.
En toch was hun hele operatie er ook op gericht om wetshandhavers bang te maken dat criminelen zo’n onophoudelijke bedreiging vormden, en dat de enige manier om in leven te blijven was door meer van hun product te kopen. Vooral 9/11 was een zegen voor zijn bedrijf, omdat het hem in staat stelde zijn verkoop uit te breiden tot buiten de individuele politiediensten en naar het grotere Amerikaanse leger. Het feit dat hij zo plotseling heeft geprofiteerd van zoveel onnodig geweld en lijden, maakt hem tot een weerzinwekkend mens, een instinct dat hij maskeert met een ondeugend gevoel voor humor en een ongelooflijke persoonlijkheid.