“Het hele shoegaze / black metal- of post-black metal-ding werd gedaan 10 jaar voordat we een band waren”, vertelde Deafheaven-oprichtende gitarist Kerry McCoy in 2017 aan de Red Bull Music Academy. Blackgaze bestond inderdaad al enkele jaren geleden . voor de oprichting van de San Francisco-act in 2010, met Alcest, Fen en Amesoeurs (onder andere artiesten) die de boel op gang hielpen.
Toch waren noch deze bands, noch hun black metal-voorouders (Immortal, Agalloch, Mayhem, Bathory, etc.) echt bekende namen. Ondanks dat het redelijk succesvol was, Deafheaven’s debuutalbum uit 2011 – Wegen naar Juda – bracht de stijl ook niet bepaald in het publieke bewustzijn.
volgen baderhet deed het echter absoluut.
Uitgebracht op 11 juni 2013, combineerden McCoy en oprichtende zanger George Clarke verder de brutaliteit en / of schoonheid van invloeden zoals Ulver, Emperor, Mogwai, The Cranberries en Slowdive (wiens naam de hunne inspireerde) tot baanbrekende nieuwe muzikale wandtapijten. Het is niet verwonderlijk dat het eindresultaat tegelijkertijd werd aanbeden door critici en bekritiseerd door black metal-puristen.
Een volledig decennium later is het zeer gevierde maar omstreden album nog steeds een gewaagde stap voorwaarts voor Deafheaven en Blackgaze als geheel.
Deel van baderDe triomf van ligt in de moeilijkheden die het duo – voorheen in grindcore Rise of Caligula – overwon bij het maken ervan. Simpel gezegd, Wegen naar Juda het werd geschreven en opgenomen als een kwintet, maar kort daarna vertrokken gitarist Nick Bassett, drummer Trevor Deschryver en bassist Derek Prine, deels omdat Clarke en McCoy niet het geld hadden om ze in de buurt te houden.
McCoy onthulde zelfs in het Red Bull-interview dat het paar een appartement deelde met verschillende andere huisgenoten en “eten van voedselbonnen”. Dus ze konden de andere jongens niet helemaal benijden omdat ze vertrokken, en ze omarmden het schrijven van liedjes. bader volledig op zichzelf, omdat – zoals Clarke in 2013 tegen PopMatters zei – het hen in staat stelde “in elkaars hoofd te kruipen” en te werken vanuit een gedeelde visie.