Wayne Shorter, de baanbrekende saxofonist wiens gedrevenheid hielp om de koers van de jazz in kaart te brengen, is vanmorgen (2 maart) in Los Angeles overleden. De New York Times-krant rapporten, daarbij verwijzend naar de publicist van de muzikant. Minderjarige was 89.
Shorter, geboren in Newark, New Jersey, was een tiener met een passie voor strips, films en bebop. Hij was ook een wonderkind tenorsax, afgestudeerd in muziek aan de New York University. Hij verwierf internationale bekendheid als muzikant en componist in de jaren zestig, werkte samen met Art Blakey’s Jazz Messengers en het Miles Davis Quintet, terwijl hij als bandleider baanbrekende LP’s uitbracht voor Blue Note, met nu standaarden als “Footprints” en “Black Nile”. zijn tracklists.
Eind jaren zestig voegde hij sopraansax toe aan zijn arsenaal en bracht hij samen met Davis jazz naar de voorgrond en brak uiteindelijk uit het fusion-subgenre. Naarmate stijlen evolueerden in de jaren zeventig en tachtig, stuurde en streefde Shorter’s eigen groep, The Weather Report, verschillende iteraties van jazz na. Zijn werk met onder meer Joni Mitchell en Steely Dan hielp ondertussen meesters buiten de jazzwereld om uit te breiden naar harmonisch genuanceerde nieuwe stijlen, los van rock en folkorthodoxie.
Zijn werk gedurende tientallen jaren met het Wayne Shorter Quartet is de grenzen van de jazz blijven verkennen en verleggen. Hij heeft verschillende Grammy’s gewonnen, wat bijdraagt aan een verzameling die begon in 1980, toen hij Best Jazz Fusion Performance won voor “8:30”. Zijn levenswerk is door het hele muzikale establishment erkend, met onderscheidingen als een Lifetime Achievement Grammy, een Guggenheim Fellowship, de Polar Music Prize 2017 en het jaar daarop een Kennedy Center Honours Award.
