Waar zijn vrienden voor | Garry Wills – rezal404

Mannen kunnen worden gemeten aan de hand van hun echte of ingebeelde irritaties. Hoe meer men ze draagt, hoe meer ze krimpen tot de grootte van voortdurende onbeschaamdheid. Clarence Thomas koestert al lang een diepe wrok, zowel binnen als buiten de rechtbank, tegen positieve discriminatie. Hij werd vernederd door wat hij zag als het programma van de Yale Law School om zwarte kandidaten te bevoordelen, dus besloot hij dat zijn diploma “de smet van raciale voorkeur droeg”. Jarenlang wilde hij wraak nemen op Yale, totdat hij eindelijk een manier bedacht. In zijn autobiografie (een veelgebruikt voertuig voor wraak) zei hij dat hij een sticker van vijftien cent van een artikel in de winkel had gepakt, in de lijst van zijn diploma had geplakt en in de kelder had gehangen. Eindelijk, na zoveel jaren van heimwee, pist hij op Yale.

Voor degenen die geen dankbaarheid voelen voor verleende gunsten, verwacht Thomas, net als Donald Trump, loyaliteit van degenen voor wie hij iets heeft gedaan. Hij schreef dat hij de baan van Anita Hill in de regering-Reagan had gekregen. En wat was haar reactie? In feite: “Dat had ik niet nodig, man.” Als afscheidsvrouw van de middelbare school, cum laude afgestudeerd aan de universiteit en Yale Law, de eerste zwarte professor aan de University of Oklahoma School of Law vóór de Thomas-hoorzittingen, en tot op de dag van vandaag een gerespecteerde professor aan Brandeis, zou ze duidelijk niet boos zijn geweest. . als een school het geluk had om je een plezier te doen.

Thomas vond ook dat burgerrechtengroepen ondankbaar waren nadat hij hen had beschermd tegen de belediging van een gunst van Yale. Hun houding was: “Bedankt, maar nee bedankt.” Ze kunnen net zo goed vooroordelen overwinnen zonder jouw toegeeflijkheid.

Sommige gunsten daarentegen zullen de nalatenschap van Thomas inderdaad bepalen. Hij bewees Mitch McConnell een plezier door hem te laten zien hoe hij het bevestigingsproces in een vette glijbaan kon veranderen. Hij bewees Joe Biden een plezier toen deze voorzitter was van de Senaatscommissie voor Justitie door te doen alsof Biden hem niet op de bank had gezet door de kroongetuigen van Anita Hill te onderdrukken. (Biden beantwoordde het met minachting en probeerde het goed te maken alsof het verkeerd was – wat het ook was.) Hij bewees Brett Kavanaugh een plezier door een precedent te scheppen voor het onderdrukken of verdraaien van getuigenissen tijdens hoorzittingen van het Hooggerechtshof.

Hij bewees Leonard Leo en de Federalist Society een plezier door hen te helpen de American Bar Association te reduceren tot een toeschouwer in hun geveinsde jacht op juridische wetenschap. Hij deed de National Rifle Association een plezier door het tweede amendement een open deur te maken voor revolverhelden op school na school. Hij bewees Amy Coney Barrett een plezier door haar eruit te laten zien als een meer respectabele katholieke fanaticus dan zijn vrouw, Ginni Thomas. Ze reageerde door het te verdedigen tegen de critici en zei dat No Justice echt een partijdige hack is. En hij bewees Ginni Thomas een plezier door te beweren dat ze geen aaseter was van het geld van Harlan Crow, maar gewoon een buitengewoon plakkerige vriendin van de familie Crow.

In Crow – de miljardair vastgoedontwikkelaar en belangrijke Republikeinse schenker van de Federalist Society, die Thomas kort na zijn bevestiging in de hoogste rechtbank van het land benaderde – vond hij iemand die zijn talenten niet onderschat, maar waardeert. om bij de jouwe te passen. Wat is deze waarde? Direct en indirect, zoals het nieuwe onderzoek van ProPublica heeft aangetoond, in goederen en diensten, jaar na jaar gedurende bijna drie decennia, per vliegtuig en jacht, in feesten en terugtrekken, voor zichzelf en de zijnen, voor zijn bondgenoten en zijn doelen, met verwanten of samenwerkende andere kopers, bereikt miljoenen. (Tot zover voor jou Yale en je kleine vijftien cent.) Zelfs miljoenen zijn een koopje voor een menselijke ziel. Maar deze menselijke ziel is altijd goedkoop gekocht.