Site icon aguaspatagonicas

Van Prancer tot bekroonde documentairemaker, Rebecca Harrell Tickell crediteert Roger Ebert voor het wijzen van haar weg | Sollicitatiegesprekken


Harrell Tickell was 18 toen hij Ebert ontmoette. ‘Ik herinner me dat ik hem zo graag persoonlijk bedankte voor zijn woorden’, herinnert ze zich, en voegt er lachend aan toe: ‘Hij gaf me zijn eerlijke feedback over ‘Eden’.

Dit is zijn tactvolle manier om te zeggen dat hij de film een ​​duim omlaag gaf. (“Een goedhartige film met veel deugden, hoewel meeslepende amusementswaarde er niet een van is”, schreef hij in zijn recensie van anderhalve ster.)

Op zijn uitnodiging deelde ze zijn limousine. Ze waardeert je herinnering aan hun gesprek. ‘Hij vertelde me dat ik de magie bezat,’ zei ze, ‘maar dat mag ik me niet door het bedrijf laten afnemen. In wezen zei hij dat ik me niet door Hollywood moest laten ruïneren.

Dat deed ze niet, maar raakte gedesillusioneerd door de niet lonende rollen die haar werden aangeboden. “Ik dacht dat het allemaal op ‘Pancer’ zou lijken, met verbazingwekkende onderdelen waarmee ik het vak zou kunnen verkennen”, zegt ze. “Uiteindelijk werd ik gecast als slachtoffer of eye candy in horrorfilms.”

De druppel was ‘Saint Sinner’ (2002), gebaseerd op een verhaal van horrormeester Clive Barker. Ze werd gecast als Nakir, een succubus. “Ik was vol hoop en vertrouwen; klaar om dit demonische personage aan te nemen’, zegt ze. “Ik was van plan me uit te rekken, maar het was een nachtmerrie. Op een gegeven moment beviel ik van een gigantische inktvisachtige baby in de kelder van een klooster. Ik was bedekt met slijm en vastgebonden aan een tafel. Ik moest plassen, maar er waren al die poppenspelers en ik mocht niet opstaan. Ik wist dat ik iets anders moest doen.”

Ze werkte een tijdje in de makelaardij, maar nadat ze Al Gore’s Academy Award-winnende documentaire “An Inconvenient Truth” in de bioscoop had gezien, vond ze “iets anders”. “Ik zat daar tot de aftiteling rolde en dacht: ‘Dit is mijn roeping'”, zegt ze. “Dit is wat ik wil doen met mijn leven.”

En dat deed ze. Met de vastberadenheid en moed van Jessica in “Prancer”, is ze een bekroonde documentaireproducent en regisseur in samenwerking met haar man, Joshua Tickell, die ze in 2005 ontmoette tijdens vrijwilligerswerk. Zijn eerste speelfilm, ‘On Sacred Ground’, is zojuist uitgebracht in de bioscoop en op aanvraag.

Exit mobile version