Zowel “The Wandering Earth” als het vervolg zijn flitsende, door de staat goedgekeurde cornball-spektakels over de veerkracht van de mensheid (vooral de Chinezen). Beide films zijn geproduceerd met gigantische budgetten die zelfs James Cameron zouden doen knipperen, en ze zien er allebei fantastisch uit dankzij regisseur Frant Gwo’s oog voor panoramische reikwijdte en paperback-omslagwaardige details. Het belangrijkste verschil tussen deze twee blockbusters is dat de hoofdrolspelers van “The Wandering Earth II” er herhaaldelijk voor moeten kiezen om hoopvol te zijn ondanks voortdurend dreigende rampen, die elk netjes zijn gelabeld en op de voorgrond worden geplaatst met vlezige tekst op het scherm, zoals “The Lunar Crisis in 12 uur’ en ‘Nucleaire explosie in 3 uur’.
Op deze manier slagen Gwo (‘The Sacrifice’) en zijn vijf gecrediteerde co-schrijvers erin om onze aandacht opnieuw te richten op scènes van tikkende klok-suspense, ingeklemd tussen stroperige – en meestal bevredigende – melodramatische intermezzo’s, waar astronauten met vierkante kaken en UEG-diplomaten strijd om te doen waarvan we weten dat het een uitgemaakte zaak is.
Het grootste deel van “The Wandering Earth II” volgt de bovenmenselijke inspanningen die nodig zijn om het Moving Mountain Project een vliegende start te geven, de missie om eerst de wereldverschuivende motoren te bouwen en vervolgens in te zetten die nodig zijn om de aarde uit de gevarenzone te duwen. De Chinese delegatie van de UEG, geleid door de vaderlijke diplomaat Zhezhi Zhou (Li Xuejian), raadt aan prioriteit te geven aan het Moving Mountain Project in plaats van aan het Digital Life Project. Dit radicale initiatief zou het bewustzijn van menselijke deelnemers omzetten in kunstmatig intelligente computerprogramma’s. Sommige aanhangers van Digital Life proberen het Moving Mountain Project te saboteren, waaronder een dodelijke aanval op de Space Elevator-transportschepen die UEG-vertegenwoordigers van de aarde naar de maan sturen.
Niemand die de gebeurtenissen van “The Wandering Earth II” meemaakt, weet wat we weten: dat het Moving Mountain-project slaagt en uiteindelijk het Wandering Earth-project wordt, dat wordt bedreigd door een HAL 9000-achtige kunstmatige intelligentie (AI) genaamd MOSS in de eerste filmpje. Toch geloven meerdere wetenschappers, overheidsfunctionarissen en ruimte-avonturiers – meestal Chinezen – in de vitale noodzaak van hun werk, of ze nu saboteurs uitslaan of een van de honderden nucleaire apparaten laten ontploffen die verspreid zijn over de maan. Er wordt onderweg veel handenwringend en tandengeknarsd, voornamelijk van Engels- en Russischsprekende UEG-leden, die allemaal een hoogdravende, slecht nagesynchroniseerde dialoog voeren. Maar Chinese astronauten, zoals Liu Peiqiang (Wolf Warrior 2-ster Wu Jing) en Han Duoduo (Wang Zhi), co-leiders van “The Wandering Earth”, bewijzen altijd Zhou’s simpele stelregel: “In tijden van crisis, eenheid boven alles .”