Hallo allemaal, welkom terug bij Wrong Every Time. Vandaag kijken we weer naar The Demon Girl Next Door, waar Shamiko onlangs een nieuwe parttime baan heeft gekregen en momenteel dienst doet als serveerster in het meest door demonen geteisterde café van de stad. Gelukkig lijken de demonen in kwestie van het aardige soort; Shamiko’s tapirbaas is op zijn zachtst gezegd volkomen ongevaarlijk, en hoewel het koken van haar collega Huli Jing haar af en toe in een geheugenverlies kan leiden, is dit meer het resultaat van onbewuste verwaarlozing dan van boosaardigheid. Ondanks Momo’s zorgen was de infiltratiemissie van Shamiko een duidelijk succes en het team heeft nu een directe lijn met de demonengemeenschap van deze stad.
Het verhaal zou in theorie rechtstreeks kunnen leiden tot meer onthullingen over Sakura Chiyoda, maar ik vermoed dat we, net als bij de introductie van Mikan, waarschijnlijk een of twee afleveringen zullen krijgen om ons aan te passen aan deze nieuwkomers. Zelfs Shamiko die gewoon met Mikan omgaat, heeft de neiging om enige jaloezie bij Momo op te wekken, dus ik hoop gewoon op meer schattige bezitterigheid van onze minder oprechte magische meisjes. Laten we meteen teruggaan naar The Demon Girl Next Door!
aflevering 5
We openen met een uitstekende parodie, aangezien Momo’s dagelijkse proces van het kneden van containers voor Lillith wordt ingekaderd als een soort Street Foods-achtige lokale voedseldocumentaire, compleet met een verteller die uitlegt over het ijverige voorbereidingswerk voor zonsopgang dat nodig is om een scheepskap te bouwen plank
“Ze vervaardigt ze in stilte, zonder zich bezig te houden met klussen die precisie vereisen.” Aangezien deze hele reeks een riff is van een specifiek type televisieshow, moet ik me afvragen hoe dit in de manga is overgebracht, of dat dit misschien gewoon weer een origineel anime-vervolg is. Dit aanpassingsteam doet meestal wonderen; ze vangen niet alleen de komedie van de manga adequaat vast, ze begrijpen de toon van de manga zo goed dat ze deze zelfs kunnen verfraaien en uitbreiden, door grappen te maken die de unieke conventies en kansen omarmen die inherent zijn aan tv-animatie.
En natuurlijk heeft Lilith alleen maar klachten. Toch dient het feit dat Momo al deze moeite doet als een duidelijke marker van de verbetering in de relatie tussen haar en Lilith.
Momo is ook nog steeds aan het bijkomen van Shirasawa’s lezing over alle gratis arbeid die ze uit Shamiko haalt.
“Inval! Het roze plan om Shamiko te heroveren!” Ja, Momo behandelt deze nieuwe baan met zoveel gratie als ik had gehoopt.
Buiten het werk draagt Lico een cheongsam, een weerspiegeling van de regionale oorsprong van zijn legende.
Ik hou van deze grap van Shamiko’s moeder die Shirasawa een bord gemengde groenten aanbiedt. Wat Doet biedt u een antropomorfe gast aan uit het huis van de tapir?
Shirasawa onthult dat de laatste keer dat hij Sakura zag tien jaar geleden was, net toen zijn café openging. En tot slot zien we Sakura zelf! Nou, we zien alleen een arm naast een stem, maar dat is iets!
Sakura stelt dat er “een plaag op komst” zal zijn, maar ook dat “ze later alles zal uitleggen”. Dit vertelt ons in ieder geval dat Sakura dat niet deed is van plan verdwijnen en zit waarschijnlijk ergens vast in zijn kern, zoals Momo vermoedde
Lico beweert dat kernen zoals deze in zijn geboorteplaats “hunpo” werden genoemd, verwijzend naar traditionele Chinese concepten van hun en po – een dualistische opvatting van de ziel, die onze ziel verdeelt in een etherische “hun” die het lichaam verlaat bij overlijden. , en een lichamelijke “po” die bij het lijk blijft. Ik ben over het algemeen een fan van dit soort fantastische mengelmoes, die de enorme diversiteit aan bovennatuurlijke verschijnselen in de wereld verklaart door te stellen dat de verschillende wezens die door onze verschillende culturen zijn bedacht, gewoon verschillende namen zijn voor dezelfde buitenaardse wezens. Het is een van de schoonste manieren om je een wereld voor te stellen waarin alle mythologieën tegelijkertijd waar zijn, en het resulteert ook in een over het algemeen schonere en meer gesystematiseerde stijl van wereldopbouw dan het alternatief “alle mythokracht weerspiegelt het geloof van de mensheid in die mythe”.
Terwijl Momo alleen kernen in de vorm van kristallen heeft gezien, heeft Lyco ze blijkbaar ook de vorm van dieren zien aannemen.
Shirazawa vraagt Shamiko om haar baan terug te nemen, Shamiko is het daarmee eens en Momo is voorspelbaar geïrriteerd.
“Ik denk dat ze gewoon jaloers is omdat ik veel meer aanwijzingen heb verzameld, dus het lijkt erop dat ik de baas ben!” Ik vind het geweldig hoe Shamiko zich totaal niet bewust is van Momo’s gevoelens op een manier die is ontworpen om Momo de meest potentiële ergernis te bezorgen
Shirasawa onthult dat hij eigenlijk Tama Sakura heeft gemaakt! En nu, Momo, kun je het sirenelied van dat…kat-met-vlees-wezen echt weerstaan? Ik ben er nooit zeker van geweest wat het probleem van Tama Sakura is
Dit agressief stomme gesprek leidt uiteindelijk onwaarschijnlijk tot belangrijkere aanwijzingen: het ontwerp van Tama Sakura was gebaseerd op een katachtige geest die Shirazawa drie dagen na de laatste dag dat hij Sakura ontmoette zag, en die een outfit bezat die de vorm van het magische meisje Sakura weerspiegelde. Dus het was waarschijnlijk Sakura’s bekende of Sakura zelf in kattenvorm.
De rest van de cast flapte deze belangrijke informatie er zonder nadenken uit, maar gelukkig is Ryo op de zaak. Ze leidt snel af dat de kat waarschijnlijk Sakura’s kern was.
Hoo jongen, de dingen gaan nu! Gebruikmakend van zijn verhoogde cartografische instincten, leidt Ryo verder af dat de kat in het ziekenhuis sprong dat Shamiko als kind bezocht, wat Shamiko’s moeder ertoe bracht toe te geven dat Shamiko zei dat hij toen een kat had gezien.
God, elk fragment dat we van Shamiko’s leven in die tijd krijgen, is zo terloops verwoestend. Haar horen praten over het kennen van een kat door zijn beademingsapparaat, benadrukt perfect haar onschuld en de straf die haar onterecht is opgelegd. Haar achtergrondverhaal loopt parallel met de inherente onrechtvaardigheid van het systeem waarin ze opgroeide.
Hoewel Lilith Shamiko’s kracht aanvankelijk uitlegde als het vermogen om het onderbewustzijn van anderen binnen te dringen, voegt ze er nu aan toe dat Shamiko iemands onderbewustzijn kan binnendringen. geen object, gevoelig of niet. Dit roept alleen maar meer vragen bij mij op; Ik probeer me het proces voor te stellen van het hacken van het onderbewustzijn van een koelkast en niets krijgen.
In dit geval wil Lilith gewoon dat Shamiko haar binnenvalt. hebben geest en ontdek zo onderbewuste herinneringen
We hebben ook de lang verwachte bevestiging gekregen dat Shamiko inderdaad een succubus is, misschien wel de minst geschikte demonische aanduiding voor haar persoonlijkheid en temperament.
De show omarmt zorgvuldig de heerlijk ongemakkelijke juxtapositie van Shamiko die verklaart “nu is het tijd voor mijn grootste overwinning” voordat hij in slaap valt. Het is moeilijk om er dreigend uit te zien als al je beste krachten worden geactiveerd terwijl je slaapt.
“Je staat aan de ingang van je herinneringen van tien jaar geleden.” “Het is een eindeloze gang. Bijna als een kerker. Ooh, er is zoveel potentieel hier. Zelfs dat eerste beeld van je onderbewustzijn lijkt vakkundig gekozen; als kind, en vooral als kind dat lijdt aan een voortdurende slopende ziekte, is het logisch dat de jonge Shamiko haar wereld zou voorstellen als een ziekenhuisgang die zich voor altijd in de verte uitstrekt. Kinderen hebben de neiging om de onvermijdelijkheid van verandering die gepaard gaat met ervaring niet te begrijpen, waardoor ze vatbaar worden voor angsten als “zal het leven voor altijd zo zijn?” Het is dus duidelijk dat Shamiko’s herinneringen aan die tijd die angst belichamen.
“Het is echt moeilijk voor amateurs zoals jij om terug te komen uit de diepte.” Wacht wat? Lilith, ik heb het gevoel dat je dit eerder had moeten zeggen
“De dromen van mensen die voortdurend nadenken over hun slechte herinneringen zijn de ergste. Deze dromen zijn meestal bedekt met modder en moeilijk te verplaatsen.” Een openbaring die Shamiko onmiddellijk aan Momo doet denken. Gelukkig heeft Shamiko zelf de relatief goed verzorgde dromen van geestelijk gezonde mensen. Moet leuk zijn!
Verbazingwekkende overgang van Shamiko’s luxueuze transformatiereeks naar dit deel van haar glijden onder een kartonnen doos. De toewijding van deze show aan personages die hun eigen geluidseffecten maken, blijft ook grote rijkdom oogsten.
“Het kan me niet schelen hoe verkwistend het is, of hoe kwetsbaar de redenering ook is, ik weiger dat meisje in zo’n nare situatie vast te laten zitten.” Sterke woorden van Momo. Ondanks dat Shamiko aanvankelijk had geëist dat hij zou helpen tijdens het onderzoek van Sakura, wordt het duidelijk dat Momo liever heeft dat Shamiko te allen tijde veilig thuis blijft. Ze geeft veel om Shamiko, maar vertrouwt Shamiko’s kracht niet.
Maar dan wordt Shamiko gered door niemand minder dan (een herinnering aan) Sakura Chiyoda!
Het is gemaakt
Geachte heer, we verspillen geen tijd meer, toch? Zoals ik in de intro al zei, dacht ik echt dat we nog een of twee afleveringen van verwarring zouden hebben voordat we terugkeerden naar het hoofdonderzoek, maar deze aflevering zag ons vooruitgaan, Sakura’s laatst bekende verblijfplaats opsporen en zelfs deze figuur van lot. Eerlijk gezegd betekende de behoefte aan zoveel onderzoeks- en machtsgerelateerde exposities dat deze aflevering als geheel een beetje hardhandig was, maar gezien de verhalende afstand die we hebben afgelegd, is het moeilijk om een vrijere versie van deze aflevering voor te stellen die iedereen trof. de nodige niveaus. slaat. Kortom, we hebben het punt bereikt waarop ik hoopte het seizoen in vijf korte afleveringen af te sluiten, dus ik kijk er naar uit om te zien hoe de zaken zich vanaf hier ontwikkelen!
Dit artikel was te geken mogelijk gemaakt door lezersondersteuning. Bedankt allemaal voor alles wat je doet.