Thu. Mar 28th, 2024


Priya Kansara staat centraal in deze film als Ria, een studente die ervan droomt stuntvrouw te worden. “Polite Society” is een goed voorbeeld van hoe het standpunt van een personage een film kan vormen, en in dit geval ziet ze de wereld als een soort actiefilm. Als ze op school tegen een pestkop vecht, wordt het een duizelingwekkende mix van wire-fu en slow motion en dingen die normaal gesproken alleen zinvol zijn in actiefilms. Maar hier is het geïnspireerd en stekelig, zonder al te hard te vallen op het concept.

Ria houdt enorm van haar oudere zus, kunstenaar, Lena (Ritu Arya), die helpt bij het filmen van Ria’s stuntvideo’s. Maar ze is gekrenkt als Lena verliefd wordt op een walgelijke vrijgezel wiens moeder Raheela (Nimra Bucha) een gemene glimlach heeft en nog dominanter sociaal is. Ze denkt dat er iets ondeugends aan de hand is en samen met haar twee vrienden onderzoeken ze zijn gekheid. Hij is te mooi om waar te zijn, en zijn zus Lena lijkt gehersenspoeld te zijn. Het is veel erger dan ze denkt, en haar verlangen om te schoppen wordt een soort zichzelf vervullende komische profetie.

“Polite Society” is het soort actiekomedie dat steeds gekker wordt, vooral wanneer Ria’s neigingen een hilarische self-fulfilling prophecy worden. Ik weet niet zeker of “Polite Society” zijn realiteitsschokkende evolutie in een volwaardige actiefilm nagelt, maar het is een wild derde bedrijf, waarin Manzoor veel jabs met snelle gevechten en botte grappen landt. Nog een laatste opmerking: de film staat gepland voor april van dit jaar en ik zou adviseren om de trailer over te slaan als je er iets aan kunt doen.

Het speelfilmdebuut van Jacqueline Castelmijn dier”, dat ook debuteerde in de Midnight-sectie, neemt een kijkje in het geheime leven van een middelbare scholier als weerwolf en plaatst haar in een coming-of-age-verhaal over haar diepste verlangens. Aan de ene kant wil Heather (Bobbi Savlör Menuez) keepster worden, en dat oefent ze al heel lang met haar vader en tweelingbroers. Maar ze heeft ook haar oog laten vallen op een kunstschaatser genaamd Jonny (Amandla Stenberg), die zich mengt met de ruigste jongens in zijn koude Canadese stad, maar dicht bij Heather wil blijven. Hun connectie zorgt voor emotionele, romantische en soms verbluffende scènes die Castel’s belofte laten zien om sfeer te creëren en stijl te genereren in een context van horror. Die componenten, samen met de uitvoeringen van Menuez en Stenberg, zijn solide genoeg, ook al worstelt de film om meer te worden dan zomaar een weerwolfverhaal op de middelbare school.

By Orville Anderson

Professional Writer | Published Author | Wordsmith | Lover of Literature | Crafting stories that captivate and inspire | Seeking to connect with fellow wordsmiths and literary enthusiasts | Let's embark on a journey through the power of words | #Writer #Author #LiteratureLover