Het veld: Oké, laten we dit doen voor… wat niet de laatste keer zal zijn. Kid wordt gebeten door een radioactieve spin, krijgt spinkrachten en (zoals we zagen in Spider-Man: Into the Spider-Verse) ontdekt dat hij niet de enige is met deze bijzondere gaven. Aan het einde van de vorige film moest tiener Miles Morales (Shameik Moore) afscheid nemen van zijn nieuwe Spider-vrienden terwijl ze terugkeerden naar hun respectieve alternatieve universums, totdat Gwen Stacy (Hailee Steinfeld) in een portaal verscheen om de volgende te plagen. hoofdstuk. . van het verhaal van Miles… En wauw, wat een verhaal is dit.
Spider-Man: Voorbij het Spider-Vers, de tweede in een geplande trilogie, breidt zijn focus uit buiten de wereld van Miles naar een nieuwe reeks universums, elk met zijn eigen Spider-persoon. Het introduceert ook passend Miguel O’Hara (Oscar Isaac), een Spider-Man die voor het eerst te zien was in de In reeks na de aftiteling die toezicht houdt op een “eliteteam” van Spider-Man uit verschillende dimensies. Miguels doel is om het multiversum intact en vrij van anomalieën te houden. Helaas, wanneer Miles wordt geconfronteerd met de missie waarvoor Gwen naar zijn universum is gekomen om te voltooien, blijkt hij een anomalie te zijn die groot genoeg is om een hele reeks problemen te veroorzaken, niet alleen voor zijn mede-spinnen, maar voor het multiversum zelf…
Als een lichtstraal komt hij net op tijd: Op een gegeven moment, tijdens het kijken Door het Spider-Vers, is het het beste om te stoppen met het opsporen van elke referentie die de film naar je toe gooit en je gewoon over te geven aan de ervaring. Dat komt omdat er voor elk niveau van fans een letterlijk overweldigende hoeveelheid grappen, terzijdes, knikken, paaseieren en meer in deze film zit, die met letterlijk elke mogelijke vorm van animatie speelt (om nog maar te zwijgen van een paar onverwachte details van live animatie) . ). actie) om een verbluffend spektakel te creëren dat er ook in slaagt een slim, karaktergedreven verhaal te vertellen over het lot, vriendschap en de prijs van een held zijn.
Een aspect van het eerste spiderverse De film die het zo leuk en boeiend maakte, was hoe het de naden van het animatieproces liet zien, waarbij de kunst- en geluidsontwerpelementen centraal stonden (zoals de op olifanten gebaseerde geluidseffecten die de aanvallen van de Prowler begeleiden). Dat blijft een belangrijk onderdeel van de esthetiek, ook al hebben regisseurs Joaquim Dos Santos, Kemp Powers en Justin K. Thompson het uiterlijk van de eerste film ontwikkeld om alle gevestigde normen te overtreffen.
De aandacht voor detail in elk afzonderlijk frame is opmerkelijk, net als de visuele onderscheidingen die aan elk afzonderlijk universum worden gegeven: soms zijn de gevonden verschillen subtiel, soms zijn ze meer op de voorgrond, zoals de wereld van Spider-Gwen, weergegeven in rijke aquarellen die nemen op impressionistische tonen op bepaalde punten.
Over het algemeen is er echter een vloeiende visuele benadering, met veel experimentele accenten die alle verwachtingen overtreffen die je zou kunnen hebben voor een animatiefilm die is uitgebracht door een grote studio: voor het geval je het bent vergeten, in het spinnenvers won de Academy Award voor Beste Animatiefilm, en de producers ruilden die glimmende gouden man duidelijk in voor een blanco cheque om hier wild te worden (geen aanstoot aan Peter Porker). Er zijn hier keuzes die doen denken aan de iconische Looney Tunes-tekenfilm “Duck Amuck” – als “Duck Amuck” maar meer dan twee uur duurde en Chuck Jones vier dozijn Four Loko’s had gedronken tijdens het rijden.
Spider-Man: Door het Spider-Vers (Sony)