Het lied van de week begint en gaat over het lied dat we niet elke week uit ons hoofd kunnen krijgen. Vind deze nummers en meer in onze Spotify Top Songs-playlist. Bekijk onze Spotify New Sounds-afspeellijst voor onze favoriete nieuwe nummers van opkomende artiesten. Deze week denkt Gorillaz na over een overvloed aan duisternis in ‘Silent Running’.
Damon Albarn begint “Silent Running” met een simpel pleidooi: “Stop, want je vermoordt me”. Eenvoudig genoeg, toch? Er hangt een sfeer van uitputting in Gorillaz’ nieuwste single van hun aanstaande album, Kraker Eiland (uitgebracht op 24 februari), met ook zang van vaste tourpartner Adeleye Omotayo. Gedurende “Silent Running” zingt Albarn over vastzitten in een doolhof, over kwetsbaar zijn en “machine-ondersteund”, over rennen en rennen naar de oneindigheid.
En toch is de track moeiteloos groovy, betoverend en hypnotiserend. Dat gevoel van uitputting leeft niet alleen voort in de teksten van Albarn, die zijn geïnspireerd op de sciencefictionfilm uit 1972 stille wedstrijd die draait om herbebossing, zonlicht en het vermijden van de totale uitsterving van biologisch leven. Als Omotayo zijn intrede doet, dwarrelen de stemmen van hem en die van Albarn over elkaar heen over trance-achtige synths, waardoor een overweldigend, emotioneel geladen gevoel ontstaat.
Het is passend dat “Silent Running” productie bevat van popmeesterbrein Greg Kurstin, die elke demo kan nemen en het eindeloos gelikt en gepolijst kan laten klinken. De scherpe drumgeluiden en het door funk beïnvloede gitaarwerk vormen de kern van Kurstins sterke punten, en werken om de vastgeroeste verwarring in de zang van Albarn en Omotayo tegen te gaan. Er is een existentiële angst die het nummer drijft, een wanhopige behoefte om gered te worden van de eindeloze eentonigheid van de eindeloze stille race – iets waar velen van ons zich tegenwoordig mee kunnen identificeren.
Maar “Silent Running” verwijst ook naar een opwindend stilistisch thema dat voorkomt in Cracker-eiland: Hoewel er een gevoel van terreur en onzekerheid heerst in de fantastische wereld van Albarn en zijn gezelschap. zetten, is er ook vrijheid en lichtheid. Elk nummer verbeeldt mythische omstandigheden die, vreemd genoeg, aspecten van de echte wereld lijken te weerspiegelen – en daaronder zit een psychedelische explosie van geluid en groove die met elke luisterbeurt onweerstaanbaarder wordt. Het is bijna alsof ze een mes loperEen freaky dystopie en een sonische Garden of Eden gaan hand in hand, en “Silent Running” vat die juxtapositie perfect samen.
Met nog een paar weken tot Gorillaz Kraker eiland is in de wereld, het is veilig om te zeggen dat de race niet snel voorbij zal zijn – maar Gorillaz laat doorschemeren dat er glorie en veiligheid op ons wacht aan de finish.
— Paolo Ragusa
redactie coördinator