Yas heeft onlangs ook ruzie met haar ex-vriend, een pretentieuze spelbreker. Zijn zelfingenomenheid blijkt zowel uit zijn weigering om terug te zwaaien naar toeristen als uit de manier waarop hij met tegenzin zijn kostbare exemplaar van De ondergrens theorie (wat hij niet eens leuk vindt) gijzelaar na het uiteenvallen.
Temidden van wandelingen in Londen, inbraak en een riskante barbecue, is “Rye Lane” een les in chemie, doorspekt met brutale charme en bloedstollende empathie. Energieke, inzichtelijke dialogen en de ironie van jeugdige romantiek brengen de humor op natuurlijke wijze tot leven. Er wordt niet om gelachen en het geklets tussen Jonsonn en Oparah is authentiek.
“Rye Lane” is een eigenzinnige, bijna psychedelische dag in het leven van het paar en hun gemeenschap; een showcase van de geboorte van romantiek ontworpen in full-spectrum kleur. Van de kostuums tot de neonverlichting en de indrukwekkende verzadiging van markten en alledaagse ruimtes, de film wordt gekenmerkt door een karakteristieke levendigheid en ultrabrede hoeken. Het is kinetische cinema op zijn best.
De soundtrack is het zoveelste vakkundig uitgevoerde detail dat de wereld van Dom en Yas kleurt. Met hiphop-throwbacks zoals Salt-N-Pepa’s “Shoop” en tracks van sommigen uit Zuid-Londen zelf (Stormzy en Sampha, om er maar een paar te noemen), is er geen hoek van de film onaangetast door liefde en cultuur.
“Rye Lane” komt echter altijd weer op voorsprong. Jonsson trekt met zijn charme de hoeken van je wangen naar binnen. Hij is grappig en hartverwarmend, en zijn pijn als afgewezen minnaar is net zo hard als zijn flirterige glimlach. De jonge acteur brengt op behendige wijze het volledige scala aan emoties in Dom’s reis in evenwicht met geloofwaardige overgangen. We ontmoeten hem met gezwollen ogen en volgen hem in gek gekakel, pijnlijke aarzelingen en hoopvolle sprongen. Jonsson is het emotionele centrum van de film, even ordinair en ontroerend.