Ik heb verschillende keren in andere berichten vermeld hoe ik geloof Vang me als je kunt is een van de beste films van Steven Spielberg. Dit luchthartige levensechte drama is leuk, grappig, hartverwarmend en charmant en toont Leonardo DiCaprio en Tom Hanks in topvorm. Mix een uitstekende score van John Williams, een slim script, ongelooflijke cinematografie van Janusz Kaminski en sterke wendingen van Christopher Walken en Amy Adams, en je hebt een echte klassieker.
Nu dit fijn uitgevoerde stukje filmische perfectie 20 jaar oud is geworden, besloot ik terug te kijken en mijn vijf favoriete momenten uit de film te belichten, een hele opgave als het geheel Vang me als je kunt het is fantastisch.
Frank geeft les op school
Voor wie het niet weet, Vang me als je kunt vertelt het waargebeurde verhaal van Frank Abagnale Jr., een 16-jarige die na de scheiding van zijn ouders van huis wegloopt en een misdaadleven leidt. Het is geen ernstig misdrijf, onthoud – dit is het niet Goedendag🇧🇷 In plaats daarvan gebruikt Frank zijn moeiteloze charme en humor om geld te stelen van banken en smokkelaars om hoogwaardige banen te krijgen – om te beginnen piloot, dokter en advocaat. Hij slaapt ook met veel vrouwen. Dus eigenlijk leeft hij de droom.
Frank heeft een talent voor bedriegen, zie je? Aan het begin van de film wekt hij de woede van een pestkop op zijn eerste dag op de openbare school. Als vergelding neemt Frank, die er veel ouder uitziet dan zijn leeftijd, de rol van vervangende leraar op zich en onderwerpt hij de pestkop aan een ongemakkelijk optreden voor de klas. Als de echte vervanger opduikt, grapt Frank: “Ik vervang altijd Roberta.”
Uiteindelijk snapt de school hun plan, waardoor een ontmoeting met Franks ouders noodzakelijk is. Terwijl zijn moeder spot met zijn belachelijke gedrag – “Hij was van plan een schoolreisje te maken”, merkt het schoolhoofd op – Frank Sr. (Walken) heeft plezier met de grap en lacht goed.
Frank ontmoet Carl Hanratty
Nadat hij van huis is weggelopen, bedenkt Frank hoe hij valse cheques moet uitschrijven. De film legt nooit uit hoe hij aanvankelijk zoveel weet over het routeren van nummers en dergelijke. Toch breiden zijn talrijke affaires met sympathieke bankvertellers in de Verenigde Staten zijn kennis uit tot het punt waarop hij een meestercrimineel wordt en de aandacht trekt van FBI-agent Carl Hanratty (Hanks).
Carl, een tafeljockey zonder veel veldervaring, slaagt erin Frank knock-out te slaan in een hotel in Hollywood. Hij stormt de kamer binnen, geweer in de hand, schreeuwend: “FBI!” Frank verlaat kalm de badkamer, voelt Carls wankele gedrag en gaat voor de moord.
‘Dat is de nieuwe IBM Selectric,’ zegt hij, Carls bedreigingen negerend. “Weet je, hij heeft hier meer dan tweehonderd cheques…”
‘Handen voor je hoofd’, roept Carl.
“Ontspan,” zegt Frank. “Je bent laat.” Hij stelt zichzelf voor als Barry Allen van de Amerikaanse geheime dienst en is zo overtuigend in zijn toespraak dat hij de rollen omdraait en Carl overtuigt om zijn identiteit te tonen.
Frank zegt dan tegen Carl dat hij moet ontspannen en wachten terwijl hij wat apparatuur naar beneden brengt en de kamer verlaat met zijn chequeschrijfmachines op sleeptouw. Tegen de tijd dat Carl zijn fout beseft, is Frank weg, wat onze verbijsterde FBI-agent ertoe aanzet om “Verdomme” te schreeuwen, zoals alleen Tom Hanks dat kon. Briljant.
Verlovingsfeest
Het keerpunt in Vang me als je kunt arriveert wanneer Hanratty Frank eindelijk inhaalt tijdens een verlovingsfeest. Terwijl hij als dokter werkt, wordt Frank verliefd op een jonge verpleegster genaamd Brenda (Adams) en besluit hij zich bij haar te settelen, maar Hanratty hoort van de verloving en crasht de receptie.
Frank voelt zijn achtervolger, rent een kamer binnen met Brenda en vertelt haar uiteindelijk de waarheid. ‘Brenda,’ zegt hij, ‘ik wil niet tegen je liegen. Ik ben geen dokter, advocaat of Lutheraan. Mijn naam is Frank Abagnale. Ik ben anderhalf jaar geleden van huis weggelopen toen ik 16 was.”
Brenda van haar kant neemt het nieuws kalm op en vraagt ​​zachtjes: ‘Frank, ben jij geen lutherse?’
Frank onthult koffers vol geld, komt binnen door een open raam en vraagt ​​Brenda om hem te ontmoeten op Miami International Airport zodat ze samen kunnen vluchten. Met tranen in haar ogen stemt de jonge vrouw ermee in, maar vraagt ​​dan: “Vertel me je echte naam!”
“Frank William Abignale, Jr.”
We houden van Franks tegenslagen omdat ze meestal onschuldig plezier zijn, gelaagd in een dikke laag jeugdige onwetendheid. Tijdens het verlovingsfeest zien we echter hoe haar acties anderen negatief beĂŻnvloeden, in dit geval Brenda. Vanaf dit punt zien we Frank in een ander licht en beginnen we te begrijpen waarom Carl hem moet stoppen voordat hij te ver gaat.
kom vlieg met me mee
Carl probeert Frank te vangen met Brenda als aas, maar de jongeman glipt weer door zijn vingers.
Frank is woedend over Carls acties en bedenkt een ontsnappingsplan. Hij kan weglopen, maar hij kiest de luchthaven van Miami om van Carl een publiek spektakel te maken. Onze naïeve jonge crimineel gaat naar een school en overtuigt een groep vrouwen om hem te vergezellen op een wereldreis (ze denken dat Pan Am de onderneming sponsort). En, nou, deze briljante scène doet zich voor:
Dat is filmmagie – een glorieuze scène die je laat glimlachen terwijl het plot en de personages vooruitgaan. Ik vind het geweldig dat Carl niet weet hoe hij zijn radio moet gebruiken en hoe hij in paniek reageert als iemand van zijn team zegt dat hij Frank op de parkeerplaats heeft gezien. Ik mis die Tom Hanks.
Kastanjes geroosterd boven een open vuur
Nadat Carl eindelijk Frank in Frankrijk gevangen heeft genomen, stappen ze in een vliegtuig en gaan terug naar de Verenigde Staten. Onderweg onthult Carl dat Franks vader stierf terwijl Frank in de gevangenis zat, waardoor onze jonge crimineel via een James Bond-stunt uit hechtenis ontsnapte. Frank gaat dan naar het huis van zijn moeder en vindt haar in een gezellig herenhuis samen met James Brolin. Spielberg baadt de scène in warme kerstverlichting en speelt “A Christmas Carol” van Nat King Cole over de soundtrack – Franks grootste droom komt tot leven. Behalve dat hij letterlijk aan de buitenkant naar binnen kijkt.
Uiteindelijk arriveert Carl en laadt Frank in een patrouillewagen, en we krijgen een meesterlijke foto van een Bittere, geĂŻsoleerde Frank die in een achteruitkijkspiegel staart terwijl zijn kostuum (belemmerd door een politiesignaal) snel uit het zicht verdwijnt, een deprimerend einde van een luchtig avontuur.
Frank heeft de afgelopen jaren de wereld rondgereisd, dure auto’s gekocht, met mooie vrouwen uitgegaan en in chique restaurants gegeten. Zijn geld bracht hem echter niet het geluk dat hij verlangde. Ironisch genoeg vindt hij meer succes wanneer hij van kant wisselt en onder Carls toeziend oog voor de FBI gaat werken – een warm einde dat je het gevoel geeft dat je een miljoen dollar bent.