Met ‘Air’ komt het allemaal samen in een buitengewoon leuk pakket – een pakket dat ouderwets maar ook levendig en publieksvriendelijk is. Aan de hand van een helder, pittig script van Alex Convery, vertelt Affleck het verhaal van hoe Nike Jordan voor zich won door een schoen te creëren die niet alleen voor hem was, maar ook voor hem – die zijn toekomstige iconische persoonlijkheid vertegenwoordigt in een vorm die ons het gevoel gaven dat ook wij zulke hoogten konden bereiken. Daardoor klinkt ‘Air’ waarschijnlijk als een twee uur durende tennisreclame. Het is niet. Als je houdt van films over processen, over mensen die goed zijn in hun werk, zul je blij zijn met de vele momenten in de film in kantoren, vergaderzalen en productielabs.
Interacties binnen deze alledaagse ruimtes maken “Air” tot een genot, te beginnen met de reünie van Affleck en Matt Damon. Het is verbazingwekkend om te zien hoe deze oude beste vrienden, co-sterren en co-schrijvers weer plagen en vleien, meer dan een kwart eeuw na ‘Good Will Hunting’. Damon schittert als Sonny Vaccaro, Nike’s rekruteringsspecialist die de jonge point guard uit North Carolina herkende als een uniek talent en hem meedogenloos achtervolgde om hem weg te houden van de coolere merken bij Converse en Adidas. Affleck is Nike mede-oprichter en voormalig CEO Phil Knight, een intrigerende mix van zen-achtige kalmte en zakelijke branie. Hij loopt blootsvoets door het kantoor, maar rijdt in een Porsche die volgens hem niet paars maar druivenkleurig is. Vaccaro is, net als zijn vriend en collega uit de begindagen van het bedrijf, de enige die de waarheid kan zeggen tegen de macht, en de genegenheid en wrijving van die kameraadschap schijnt door.
Het jaar is 1984 (tjonge, is het ooit – daarover straks meer), en de basketbaldivisie van Nike is een bijzaak binnen het in Oregon gevestigde bedrijf voor hardloopschoenen. Nike is ook een ondersteunende speler onder zijn concurrenten. Vaccaro, een pluizige buldog van middelbare leeftijd in verschillende ledenkleurige jasjes (het eenmalige werk van kostuumontwerper Charlese Antoinette Jones), weet dat Jordan dat allemaal kan veranderen, en het grootste deel van “Air” bestaat erin dat hij iedereen om hem heen overtuigt. dat idee. Dat omvat marketingdirecteur Rob Strasser (Jason Bateman, wiens beheersing van droog, snel geklets perfect past bij dit materiaal); gokker die directeur werd Howard White (een grappige, spraakzame Chris Tucker); Jordan’s arrogante agent David Falk (Chris Messina, die bijna de hele film steelt met een hilarisch profane telefonische tirade); en ten slotte Jordans trotse en beschermende moeder, Deloris (Viola Davis, wiens komst de film een nieuw niveau van gewicht en wijsheid geeft). Acteur Matthew Maher, die altijd een intrigerende aanwezigheid geeft aan welke film hij ook speelt, valt op als Nike’s eigenzinnige schoenontwerpgoeroe Peter Moore.