Dit was duidelijk een doe-het-zelfproductie en het grootste deel van het budget van de film lijkt te zijn besteed aan het zo kleurrijk mogelijk maken van de film. Het is goed besteed geld, aangezien de eenvoudige esthetiek het dunne plot en de kartonnen karakters in ieder geval gedeeltelijk goedmaakt. (De dialoog is ook lomp, maar dat past bij de algehele toon, dus het maakt niet uit.) Na 75 minuten, “Kids Vs. Aliens” voelt meer als een pilot-aflevering dan als een volledig gerealiseerde speelfilm, niet in de laatste plaats omdat er in de laatste 30 seconden meer plot wordt geïmpliceerd dan er daadwerkelijk in de eerste 30 minuten wordt ontvouwd.
Dat eerste halfuur wordt besteed aan het opzetten van de personages, namelijk de onstuimige tiener Gary (Dominic Mariche) en zijn tienerzus Samantha (Phoebe Rex), die – in een andere grote genrefilmtraditie – bijna net zo lang zonder toezicht worden gelaten voor je ouders. workaholic ouders. Technisch gezien heeft Samantha de leiding. Maar ze is zelf een grote jongen, met interesses zoals coole zwaarden en professioneel worstelen. En ze doet enthousiast mee aan de films die Gary en zijn vrienden Jack (Asher Grayson Percival) en Miles (Ben Tector) altijd aan het koken zijn in een schuur op het familiebezit van Gary en Samantha. Dat wil zeggen, totdat de sombere bad boy Billy (Calem MacDonald) opduikt.
“Kinderen vs. Aliens’ geeft een kinderlijke kijk op Samantha’s daaropvolgende transformatie in tienerangst; in de geest van deze film betekent opgroeien sigaretten roken, te veel oogmake-up dragen en je echte vrienden en interesses in de steek laten. De morele dimensies van de plot zijn ook simplistisch: Billy is een ondubbelzinnige slechterik – alle tieners in deze film, behalve Samantha, zijn in feite sociopaten – en de film weerspiegelt Gary’s gekwetste gevoelens over wat hij ziet als het verraad van zijn zus. Ze krijgt echter de kans om zichzelf te verlossen wanneer de aliens laat in het midden van de film verschijnen.