ComingSoon-hoofdredacteur Tyler Treese sprak De nachtagent speelt Hong Chau in de politieke thrillerserie van Netflix, die nu wordt gestreamd. De actrice besprak de roman waarop de serie is gebaseerd en speelde een politicus.
“De serie is een verfijnde, karaktergedreven actiethriller over een laaggeplaatste FBI-agent die in de kelder van het Witte Huis werkt en een telefoon bestuurt die nooit overgaat – tot de nacht wel, en hem naar een snel en gevaarlijk samenzwering die uiteindelijk leidt tot het Oval Office”, luidt de synopsis.
Tyler Treese: Wat ik zo leuk vind aan The Night Agent is dat het een geweldige spanning en geweldige actie heeft, maar dat alles in de kern zo karaktergedreven is. Wat trok je echt aan in dit project?
Hong Chau: Ik wilde met Shawn Ryan werken. Ik was een fan van je vorige shows – terriër, het schild. Ik vroeg Shawn waarom hij geïnteresseerd was in het aanpassen van dit specifieke verhaal, omdat het nogal afwijkt van de roman. Iets wat hij zei maakte echt indruk op me. Hij wilde echt duiken in de dynamiek en de verschillende manieren waarop mannen en vrouwen met elkaar werken en hoe ze botsen en hoe ze dingen samen doen. Ik denk dat het voor mij heel interessant was om mee te doen.
Ik heb nog nooit een personage gespeeld dat politicus is of in deze wereld werkt en veel autoriteit heeft en ook een probleemoplosser is. Dus het was interessant om in dat genre te gaan werken. Ik heb nog nooit een politieke thriller gedaan, ik heb nog nooit zoiets actievols gedaan – hoewel ik het gelukkig zelf niet doe! [Laugh]/ het hing allemaal af van Gabe [Basso] en Luciane [Buchanan]maar persoonlijk kijk ik graag naar dat soort dingen, dus het was leuk om er eindelijk deel van uit te maken.
U noemde de show die afwijkt van de originele roman. Ging je nog steeds terug en las je de roman of ging je gewoon van het script af omdat het zo anders was?
Ik las de roman aanvankelijk, gewoon om de algemene reikwijdte van het verhaal te zien. Het is ook interessant wanneer een show besluit af te wijken van het boek, want dan denk je: “Oh, oké, dit is waar ze hiermee naartoe wilden.” Dan roept het veel vragen op, zoals: “Oké, waarom hebben ze ervoor gekozen om dit te doen?” Ik denk dat dat waarschijnlijk iets is dat voor mij uiteindelijk interessanter wordt: wat ze ervoor kiezen om te vertrekken en wat ze ervoor kiezen om mee te nemen. Onze schrijvers… velen van hen, dit was de eerste keer dat ze de positie van schrijver-producent op zich namen, omdat Shawn Ryan een groot voorstander is van schrijvers die leren producenten te worden, en hij wil dat ze veel op de set zijn en interactie hebben met de actoren in de verschillende afdelingen.
Dus dat was leuk om deel van uit te maken, want ik denk dat als we deze hele discussie nu hebben over inclusiviteit in onze branche en hoe dat eruit ziet en wat dat betekent, ik denk dat het gaat over mensen die veel ervaring hebben gehad, zoals Shawn Ryan, die in staat is een soort van goodwill te verspreiden en mensen te verwelkomen die echt op zoek zijn naar hun eerste kansen om grotere rollen op zich te nemen.
In de show ben jij de stafchef van de president. Zoals je al zei, ben je een echte probleemoplosser en het is een baan onder hoge druk. Wat is er gebeurd met je portret van een politicus en iemand die zo betrokken is bij het Witte Huis?
gewoon te veel koffie [Laugh]. Ik denk dat het daar al ingebouwd is. De omstandigheden… het is duidelijk een risicovolle situatie onder hoge druk. Er is een bepaald gedrag waarmee je je zou moeten gedragen in het Witte Huis. Het is niet echt een relaxte omgeving. Ik denk niet dat er scènes waren voor Diane Farr waarin ze zich gewoon ontspande en haar voeten op tafel legde – daar was niets van. Ik denk niet dat ik ooit een personage heb gespeeld waarbij dat gewoon het hele project was.
Ik denk dat het was om mezelf eraan te herinneren wanneer we begonnen met fotograferen wat er op het spel stond en wat er net was gebeurd en wie weet wat. Het was een situatie waarin ik sterk op de schrijvers leunde om met wie weet wat te komen. Ik denk dat dat is wat het publiek vermaakt, al deze ballen in de lucht hebben en hopen dat er een landt.