Zo’n enorme schijnwerpers hielpen een schandaal prominenter te maken in 2020 toen Lentz toegaf buitenechtelijke affaires te hebben gehad. Ooit gezien als het gezonde, knappe gezicht van de pinkster- en evangelische organisatie, werd Lentz publiekelijk uit de kerk gezet door leider Brian Houston vanwege zijn “morele tekortkomingen”. Maar toen verslaggevers in Australië en Amerika de intense afwijzing van Lentz door Hillsong analyseerden, ontdekten ze morele tekortkomingen die veel erger waren dan die van Lentz, waaronder verhalen over discriminatie, psychologisch en seksueel misbruik, misbruik van fondsen en meer. Zoals voormalige gemeente Mary Jones later in de serie zegt: “Je plant dingen in rotte grond, je zult rotte vruchten hebben.”
“The Secrets of Hillsong”, een fascinerende vierdelige documentairereeks, onderzoekt het glimmende kerkgebouw en haalt het stuk voor stuk uit elkaar. Hij neemt de gemeenschap voor wat ze is – een bedrijf dat op haar hoogtepunt meer dan 100 kerken in 30 verschillende landen omvatte, met deelnemers die het productieve Grammy-winnende Hillsong-liedboek zongen. Omdat het de emotionele reizen van zijn rouwende kerkgangers respecteert, onderzoekt het ook de machtsverschuivingen en schandalen die een Hillsong-kerk kunnen veroorzaken.
De documentaire is breed maar gericht; het voelt ook alsof regisseur Stacey Lee een voormalige gemeentelid van Hillsong had kunnen zijn of iemand wiens enige skin in het spel duidelijkheid is. Pmede geproduceerd door ijdelheidsbeurs, “The Secrets of Hillsong” heeft een paar vreemde beats van verschillende geïnterviewde verslaggevers die iets zeggen in de trant van: “En toen beseften we dat er meer aan de hand was.” Maar die tekortkomingen kunnen de sterke punten ervan benadrukken, aangezien de serie op zijn best is wanneer de verantwoording en verzoening persoonlijk aanvoelen.
“The Secrets of Hillsong”, met de hoofdredactie van Eva Dubovoy, houdt zijn verhaal snel en emotioneel getweakt, en overwint grotendeels zijn geestdodende, spraakzame stijl. De eerste aflevering weerlegt al snel haar presentatie als een progressieve kerk – ja, ze verkochten menigten in New York City en andere diverse metropolen, maar ze gaven zelden het podium aan mensen die niet blank, mannelijk en hetero waren, zoals Carl Lentz en de oprichter van Hillsong, Australiër Brian Houston. De kerk wordt terecht bekritiseerd omdat ze in menigten denkt in plaats van mensen, inclusief hoe vrijwilligers gewend waren aan harde, gratis arbeid om diensten te organiseren of hoe gekleurde mensen niet werden gezien of ondersteund op het hoofdpodium. Een gemeentelid uit New York, Tiff Perez, vertelt over wat ze ooit heeft gegeven om te helpen prediken in Hillsong, voordat ze besefte dat er nooit steun zou worden teruggegeven.