Jeff Beck is op 78-jarige leeftijd overleden.
Volgens een familieverklaring liep Beck bacteriële meningitis op en stierf op dinsdag 10 januari.
Algemeen beschouwd als een van de grootste gitaristen van zijn tijd, verlegde Beck de grenzen van blues, jazz en rock, terwijl hij het gebruik van technieken als audiofeedback en vervorming populair maakte. Beck, gitarist van een gitarist, inspireerde een generatie muzikanten; David Gilmour van Pink Floyd, Steve Hackett van Genesis, Johnny Marr van The Smiths en Mike McCready van Pearl Jam behoren tot de vele gitaristen die Beck als invloed hebben genoemd.
Voor zijn inspanningen werd Beck tweemaal opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame, eerst als lid van The Yardbirds en later als soloartiest. Hij heeft ook acht Grammy Awards ontvangen.
Jeff Beck’s vroege jaren in The Yardbirds, The Jeff Beck Group
Beck raakte als tiener gefascineerd door de gitaar en ging zelfs zo ver dat hij zijn eigen instrument bouwde uit sigarenkistjes en bedieningslijnen van vliegtuigen. Na in verschillende bands te hebben gespeeld tijdens zijn studie aan het Wimbledon College of Art, kreeg Beck zijn grote doorbraak toen vriend (en toekomstige gitaargod) Jimmy Page voorstelde dat de Yardbirds hem zouden rekruteren om Eric Clapton op te volgen als leadgitarist.
Beck bracht amper meer dan anderhalf jaar door bij de Yardbirds en droeg alleen bij aan het album uit 1966 roger de ingenieur. Toch bleek zijn tijd in de band een enorme impact te hebben. In contrast met het brandschoon geluid van de vroege Britse Invasion, gaf Beck’s gebruik van feedback, vervorming en fuzz rockmuziek een geheel nieuwe richting. Zijn spel vormde ook een basis voor toekomstige genres, waaronder psychedelica en heavy metal.
Beck werd tijdens een Amerikaanse tournee in 1966 ontslagen bij The Yardbirds omdat hij consequent niet kwam opdagen en ruzie kreeg met andere leden vanwege zijn perfectionisme en opvliegendheid.
Het jaar daarop bracht Beck verschillende van zijn eigen opnames uit, waaronder een instrumentaal nummer genaamd “Beck’s Bolero” met Page op gitaar, Keith Moon op drums, John Paul Jones op bas en Nicky Hopkins op piano. Hij richtte ook The Jeff Beck Group op, met aanvankelijk Hopkins op piano, Rod Stewart op zang, Ronnie Wood op bas en Aynsley Dunbar op drums (die werd vervangen door Micky Waller). De Jeff Beck Group, erg populair onderweg, bracht twee albums uit – Waarheid (alleen onder de naam Beck) en beck-hallo – voor de ontbinding in 1969.
Tegelijkertijd werd Beck blijkbaar overwogen voor twee spraakmakende bands. Nick Mason herinnerde zich in zijn autobiografie dat Pink Floyd hem in 1967 wilde rekruteren om Syd Barrett te vervangen, maar niemand “had het lef om hem te vragen”. Ondertussen benaderden de Rolling Stones Beck om lid te worden van de groep na de dood van Brian Jones.
Nadat hij hersteld was van een auto-ongeluk, begon Beck de jaren zeventig met het hervormen van The Jeff Beck Group, dit keer samen met zanger Alex Ligertwood, toetsenist Max Middleton, drummer Cosy Powell, bassist Clive Chaman en Bobby Tench als zanger en tweede gitarist. Deze iteratie van de band nam een aantal albums op: moeilijk en gedaan en Jeff Beck-groep. Kort na de release van het laatste album viel de groep opnieuw uiteen.
Beck voegde zich vervolgens bij voormalige Cactus-leden Tim Bogert en Carmine Appice om het powertrio Beck, Bogert & Appice te vormen. De band bracht een titelloos album uit en toerde uitgebreid voordat ze in 1974 uit elkaar gingen.