In Seymour vindt Enid iemand die misschien een beter alternatief is voor vriendschap, omdat hij in veel opzichten veel eenzamer is dan zij. Wanneer hij niet werkt als assistent-manager bij een plaatselijke restaurantketen, heeft hij de neiging zich thuis bezig te houden met een enorme verzameling oude lp’s en andere dingen. Er is een grappige scène waarin Enid en Rebecca verdwaald zijn terwijl ze Seymours kleine privéfeestje bijwonen, gevuld met zijn mede-lp-verzamelaars.
Omdat Seymour niet veel geluk of succes heeft gehad in de roman, besluit Enid impulsief haar nieuwe vriend te helpen. Tot haar kleine verrassing leidt dit tot een vrij succesvolle verkering met Seymour. Onnodig te zeggen dat zowel Enid als Seymour zich later in het verhaal in een emotionele puinhoop bevinden. Wat er uiteindelijk tussen hen gebeurt, is niet bepaald verrassend voor ons. Toch laat de film nooit toe dat hun complexe relatie wordt bepaald door louter aantrekkingskracht, en we gaan meer sympathiseren met de pijnlijke behoefte en verwarring in hen.
“Ghost World” was Zwigoffs eerste speelfilm na zijn twee documentaires “Louie Bluie” (1985) en “Crumb” (1994), die de levendige en fascinerende weergave is van het leven, de persoonlijkheid en de carrière van de legendarische Amerikaanse cartoonist R. . Als een filmmaker die niet aarzelde om zich te verdiepen in de demonen van zijn oude vriend Crumb, terwijl hij ook hard worstelde met zijn eigen demonen, vertelde hij Roger Ebert dat hij in die tijd zo gekweld werd door zijn rugpijn dat hij sliep met een pistool onder zijn kussen voor zelfmoord plegen op elk moment – Zwigoff was zeker de juiste regisseur voor de donkere humor en weemoedige gevoeligheid van “Ghost World”. Hoewel veel van de personages op zijn zachtst gezegd niet erg sympathiek zijn, gaan hun tastbare persoonlijkheden veel langer mee dan verwacht. Zelfs de vreselijk saaie vader van Enid (gespeeld door Bob Balaban) maakt een beetje indruk op ons, ondanks zijn pure banaliteit in de voorsteden.
De hoofdrolspelers van de film zijn perfect in hun respectieve rollen. Als middelpunt van de film belichaamt Thora Birch moeiteloos de angst en eenzaamheid die achter de uitdagend sardonische houding van haar personage schuilgaan, en haar tegenspeler Scarlett Johansson blijft plichtsgetrouw. Terwijl wijlen Brad Renfro solide is als een man die een beetje te traag is voor Enid en Rebecca, is Illeana Douglas hilarisch als Enid’s kunstlerares in de zomer die vrijheid van artistieke expressie roekeloos boven politieke correctheid stelt wanneer Enid een van de oude dames introduceert. is op zijn zachtst gezegd nogal controversieel. Ook Bob Balaban, Teri Garr, Dave Sheridan, Pat Healy en David Cross zijn vermakelijk in hun kleine maar kleurrijke bijrollen.