Bukayo Saka is dit seizoen in uitstekende vorm voor Arsenal en de impact van Gabriel Martinelli was ook spectaculair. Maar hun succes is geen toeval. Het is ontworpen door Mikel Arteta Tactics. Tegenstanders worstelen om een antwoord te vinden.
De verleiding is groot om dit toe te schrijven aan individuele genialiteit en dat is er veel geweest. Saka schoot met zijn rechtervoet tegen Everton net zo overtuigend in de bovenhoek als met zijn linker tegen Aston Villa.
Martinelli beëindigde een serie van acht wedstrijden zonder doelpunt door laat te scoren in Villa Park en heeft sindsdien zijn kwaliteit getoond door de winnaar te scoren in Leicester en er nog twee toe te voegen tegen Everton. Zijn extreme tempo samen met zijn beheerste afwerking is een zeldzame combinatie.
Gebruik de Chrome-browser voor een meer toegankelijke videospeler
GRATIS TE BEKIJKEN: Hoogtepunten van Arsenal’s dramatische overwinning op Bournemouth
De Braziliaan is de op vier na hoogste doelpuntenmaker van de Premier League, met Saka op korte afstand. De Engelse international leverde ook negen assists, meer dan enige andere speler met dubbele cijfers in doelpunten. Het is de moeite waard eraan te denken dat beide slechts 21 jaar oud zijn.
Maar deze getalenteerde jonge spelers profiteren ook van een systeem dat is ontworpen om hen succesvol te maken. “We proberen ze met onze manier van spelen te helpen om ze zoveel mogelijk op die posities te krijgen”, legde Arteta uit na de nederlaag van Everton.
Statistieken tonen dit heel duidelijk aan. Er zijn nu gegevens beschikbaar die bijhouden in hoeveel een-op-eensituaties een speler zich bevindt. Dit zijn momenten in een wedstrijd waarop ze balbezit hebben en geïsoleerd zijn tegen een enkele tegenstander.
In tegenstelling tot het aantal dribbels, hoeft de speler in balbezit geen duidelijke en voor de hand liggende poging te doen om deze eenzame verdediger te verslaan om het te registreren als een een-op-een situatie. Het registreert eenvoudigweg het aantal keren dat deze situatie is ontstaan.
Saka is er dit seizoen in de Premier League 270 keer in geslaagd om zich in deze individuele situatie te bevinden met de bal aan zijn voeten. Dat zijn er 67 meer dan de volgende speler op de lijst, de enige speler die de bal meer dan 200 keer op die manier heeft ontvangen.
Die man is Martinelli.
Bukayo Saka van Arsenal heeft meer een-op-eensituaties gehad dan welke andere speler dan ook
Gezien die cijfers zou het geen verrassing moeten zijn dat Saka meer dribbels heeft voltooid dan welke andere Premier League-speler dan ook – met Martinelli opnieuw de volgende op de lijst. Ze zijn zo regelmatig in situaties die hen aanmoedigen om hun marker op te nemen.
Dit betekent dat ze ook gevaarlijker kunnen zijn als ze tegenover een tegenstander staan. Saka heeft verleid de beste dribbelaar van wie dan ook in de Premier League, maar vergelijk hem met de man tweede op die lijst, Wilfried Zaha, en de omstandigheden zijn anders.
Meer dan de helft van de 110 dribbels die Saka probeerde – 65 zelfs, of 59 procent – waren in een een-op-een situatie. Zaha, de aanvaller van Crystal Palace, staat niet ver achter met 94 pogingen, maar slechts 22 – slechts 23 procent – waren een-op-een.
Voor Mohamed Salah van Liverpool is het percentage zelfs nog lager – slechts 18 van zijn 85 dribbelpogingen waren in een een-op-een situatie. Sterker nog, van de top 10 dribbelaars, wie zijn de enigen die meer dan de helft van hun dribbels proberen in een-op-een situaties?
Saka en Martinelli.
Deel uitmaken van een dominant team helpt bij het aantal veelbelovende situaties. Arsenal had meer balbezit dan 18 van de andere 19 Premier League-teams. Het kan als volkomen logisch worden beschouwd dat dit ertoe zou leiden dat hun spelers meer kansen zouden krijgen.
Maar er is meer dan dat. De beweging van de bal, de hele set-up van het team van Arsenal de Arteta, is met dit in gedachten ontworpen. Hij probeert deze situaties voor zijn topspelers te creëren, zodat ze de verdedigingslinie van de tegenstander kunnen binnendringen.
Zondag 12 maart, 13.00 uur
Aanvang 14.00 uur
Overweeg het feit dat overlappende vleugelverdedigers ooit werden gezien als een hoofdbestanddeel van het aanvallende spel, hun aanwezigheid zorgde vroeger voor overhead als de vleugelspeler van de tegenstander het niet bijhield, of om het kleinste beetje extra ruimte te kopen, zelfs als hij dat wel deed. Arsenal doet nu minder.
Net als Pep Guardiola bij Manchester City, die meestal hetzelfde doet met Jack Grealish en Riyad Mahrez, is het idee om weg te blijven van de buitenspeler. Bekijk de opstelling van Ben White aan het begin van de wedstrijd tegen Everton wanneer Saka in balbezit is.
Arsenal’s 3-2-5-formatie met Ben White diep terwijl Bukayo Saka de vleugelverdediger isoleert
De 3-2-5-formatie van Arsenal zorgt ervoor dat wit verdedigende steun biedt als de vleugelspeler wordt gestript, terwijl Martin Odegaard naar het middenveld gaat, een speler die veel beter geschikt is om te profiteren van eventuele snelle uitwisselingen die mogelijk beschikbaar zijn voor Saka.
Het detailniveau gaat verder dan het aantal keren dat Arsenal op deze manier de bal in hun vleugelspelers kan werken. Het gaat ook om de precieze positie van het lichaam bij ontvangst. Arteta wil dat Saka en Martinelli verzamelen in de hoek, met hun gezicht naar het doel gericht.
Bukayo Saka beweegt zo ver mogelijk om een hoek te creëren zodat hij de verdediger kan aankijken
“Ik hou niet van creëren [straight] lijnen tussen spelers breed,” zei Arteta ooit. “Waarom? Omdat de vleugelverdediger op deze manier naar de vleugelverdediger gaat en hij met zijn rug naar het doel staat, kan hij niet verder in het spel, er zit altijd iemand op zijn kont, hij kan niet naar voren spelen”.
Het bovenstaande voorbeeld van de overwinning op Tottenham Hotspur in januari laat zien hoe Saka zo ver mogelijk lijkt te gaan om de pass van Wit onder een hoek te ontvangen, zodat hij genoeg ruimte heeft om te draaien en naar de tegenstander te kijken wanneer hij de bal ontvangt.
Bukayo Saka bereidt zich voor om naar binnen te rennen om een nieuwe hoek te creëren om de pass te ontvangen
Als wit verder wordt geduwd wanneer hij in balbezit is, verandert Saka zijn beweging in plaats van te zoeken naar een directere pass die hem tegen de verdediger zou plaatsen. Dit voorbeeld van de overwinning op tweede kerstdag op West Ham laat zien hoe hij naar binnen snijdt voor de bal over de top.
De meeste van deze bewegingen worden gespiegeld door Martinelli aan de linkerkant. Hij heeft meer tackles in het strafschopgebied gekregen na een een-op-eensituatie dan welke andere Premier League-speler dan ook. Zijn Brighton-goal kwam van binnenuit om de buitensporige pass van Odegaard te grijpen.
Gebruik de Chrome-browser voor een meer toegankelijke videospeler
Bekijk vanuit elke hoek de magische assist van Martin Odegaard voor Gabriel Martinelli in Brighton
Martinelli had veel te doen. Het vergt onbetwistbare kwaliteit van de passer en de ontvanger om seconden later vanuit deze positie een doelpunt te vieren. De vaardigheid van de uitzonderlijke individuen in dit Arsenal-team helpt om het verschil te maken in deze titelrace.
Maar wat duidelijk is, is dat ze alle kansen krijgen om te gedijen dankzij de tactische beslissingen van een coach die de beste manier zag om die sterke punten te maximaliseren. Het creëren van individuele situaties voor zijn jonge vleugelspelers was een meesterzet voor Arteta.