Met de hulp van Hulu en een aantal mensen die aan het einde van deze paragraaf worden vermeld, keert Brooks terug naar de algemene comedy-opzet die de feiten verwart met “History of the World, Part II”, een comedy-revue van vier nachten. Het is echt te groot om niet te lachen, gezien de vele figuren die het aanpakt: William Shakespeare, Shirley Chisholm, Rasputin, Ulysses S. Grant, Joseph Stalin, Gloria Steinem en, natuurlijk, Jezus Christus in een “Get Back”-geïnspireerd plot. lijn. En als een bepaalde schets of boog het niet snijdt, of als een inlijstapparaat er een beetje versleten uitziet, zal het je misschien verbazen hoe de show op de Google-zoekvriendelijke lijst met sterren belandt: [redacted]Pamela Adlon, Zazie Beetz, Jillian Bell, Quinta Brunson, Ronny Chieng, Rob Corddry, Danny DeVito, [redacted]David Duchovny, Josh Gad, Jake Johnson, Johnny Knoxville, Lauren Lapkus, Jenifer Lewis, Zahn McClarnon, Kumail Nanjiani, Emily Ratajkowski, Sam Richardson, Seth Rogen, Sarah Silverman, David Wain, Taika Waititi, Reggie Watts, Tyler James Williams en [redacted]. (Bepaalde mensen werden geredigeerd in opdracht van Hulu om hun belangrijkste doel te verzekeren: een verrassing.)
Kijkend naar al deze sterren die in en uit de serie komen, wordt het duidelijk hoeveel “History of the World, Part II” een liefdevol, getemperd eerbetoon is aan Brooks ‘gevoeligheden. De show wil ook iedereen tevreden stellen en gaat veel verder dan zijn komedie, waarbij hij soms zijn toevlucht neemt tot grappen en gemakkelijke stijlfiguren. Het probeert niet te veel knoppen in te drukken, zoals de parodie-komedie van Brooks soms doet. Maar met Brooks die vertelt, presenteert en wordt gecrediteerd als schrijver, is het trots wat het is – alle onbeduidende delen, oneerbiedige anachronismen en riffs over historisch joods zijn, een show kan in acht afleveringen van 25 minuten proppen. Een onderneming als “History of the World, Part II” zal door het ontwerp worden geraakt of gemist, maar het krijgt genoeg geïnspireerde schetsen, game-optredens en ronduit grappige momenten van zijn slimme dwaasheid om het aan te bevelen.
Brooks komt niet voor in de serie, maar met name sommige artiesten maken er een platform voor zichzelf van, en meestal werkt het. Uitvoerende producenten en schrijvers Nick Kroll, Ike Barinholtz en Wanda Sykes grijpen de kans aan om meerdere personages te spelen en hun indrukken te laten passen bij hun sterke punten (het is een show die sterk afhankelijk is van wat de artiesten aan het materiaal toevoegen). Als je hun stijlen niet leuk vindt, is de kans klein dat je zult converteren naar wat ze hier doen. Ze worden vergezeld door talenten achter de camera die hun eigen stamboom meebrengen, zoals regisseurs Alice Mathias (“Ik denk dat je moet vertrekken”), Lance Bangs (de kotsende cameraman die regisseur werd van “Jackass”, waarnaar hier wordt verwezen in een winnende filmmode) , David Stassen (“The Mindy Project”) en Kroll (wiens impulsen uit zijn tv-surfsketchserie “Kroll Show” deze show soms domineren).
