Is er een soort superioriteit met unieke sequenties tussen jou en je mede-stuntmannen die regisseurs zijn geworden?
We zijn behoorlijk geïsoleerd als we in de creatieve modus gaan, we willen gewoon doen wat goed voor ons is. Er is geen concurrentie. Daarna zullen we waarschijnlijk allemaal poep praten, waarschijnlijk. [laughs] Op een leuke manier zijn we allemaal heel dichtbij.
Maar nee, ik probeer altijd te werken vanuit het perspectief van een toeschouwer. Als ik het cool vind en het stoort me, dan denk ik: “Oké, we zijn op de goede weg.” En dan zet je je creatieven aan het werk. Ik denk gewoon dat het altijd zo is. Als je er niet enthousiast over bent, heeft het geen zin om te proberen te rechtvaardigen dat andere mensen het leuk zullen vinden. Nogmaals, prima, maar “weet je, mensen zullen het geweldig vinden” – dat heb ik veel gehoord toen ik opgroeide in de branche. En ik heb zoiets van: ‘Als niemand van ons denkt dat dit cool is … wat? Hoe werkt het?”
Ik zeg altijd tegen mijn stuntteam: “Als je hier niet van onder de indruk bent, laat het me dan niet zien.” Ik wil niet vinden wat het publiek middelmatig vindt, het kan me niet schelen. Als je niet iets hebt dat je laat klappen, zullen ze niet klappen.
En er zijn veel actiefilms die dat proberen te omzeilen.
Ze proberen altijd… nogmaals, ik heb niets tegen editen, ik heb niets tegen Shakicam. Het is wanneer je het doet in plaats van iets, wanneer je geen geld of tijd of creatief denken of energie hebt en je je verschuilt achter wat je niet hebt. Mijn doel is om te laten zien wat ik in huis heb: ik heb Keanu Reeves, een geweldig stuntteam en geweldige locaties. Ik ga mensen laten zien in welke wereld ik me bevind. Dus verstop je niet. Wees creatief. Creatief zijn is gratis. Je moet gewoon werken, en daar lopen mensen hoofden van. Iedereen zegt altijd: “Ik wil iets nieuws, ik wil iets nieuws”, en ik heb zoiets van: “Oké, je moet eropuit gaan om dit te verdienen. Het komt niet uit de lucht vallen.” Je moet het proberen, je moet falen, je moet opstaan en opnieuw falen, en opnieuw falen, en opnieuw falen, totdat je het goed doet.
Heeft het zijn van een stuntman je die honger naar creativiteit gegeven, of moeten we nog verder terugkijken in je leven?
Mijn vader en moeder zijn geweldige mensen. Ik kom uit een grote familie. Pap en mam waren ongelooflijk atletisch en ongelooflijk intellectueel, en ze houden allebei van lezen. Beiden waren belezen en intelligente mensen. Ze begonnen allebei een bedrijf toen ze heel, heel jong waren en ze hebben interessante verhalen, daar wil ik je niet mee vervelen. Mijn broers en ik zijn zo opgegroeid, waar ze wilden dat we atletisch, vindingrijk en belezen waren. Alles werd beloond; je hebt het goed gedaan, je moet in het bos spelen, blijf niet binnen. Elk verlangen – ik wilde karate, judo, BMX, motorfietsen doen – en ze zeiden: “Cool, ga ervoor.” Ik voelde me erg gesteund.