Het veld: 25 jaar geleden was een jonge Koreaanse vrouw genaamd Nora (Greta Lee) bevriend met Hae Sung (Teo Yoo), een jongen in haar klas met wie ze onder toezicht van haar ouders een rendez-vous had voordat haar familie naar Canada emigreerde. Omdat ze in verschillende landen woonden, verloren de twee het contact, totdat de opkomst van Facebook 12 jaar later hen weer met elkaar in contact bracht, en vanuit hun respectieve huizen in New York en Korea begonnen ze weer met elkaar te communiceren, waarbij ze een affiniteit vormden die diep genoeg was dat hun geografische afstand erg moeilijk is geworden. emotioneel mee omgaan.
Dus namen Nora en Hae Sung een pauze van elkaar, en in de 12 jaar die volgden, gingen ze verder met hun leven, waarbij Nora een professionele toneelschrijver werd en trouwde met Arthur (John Magaro), een romanschrijver van wie ze hield. toevluchtsoord. . Dan, in de huidige tijd, besluit Hae Sung op vakantie te gaan naar New York, wat leidt tot Nora’s eerste persoonlijke reünie in jaren… Het is een geweldig verhaal en alle betrokkenen weten het.
Maak je klaar om herinneringen op te halen aan de gloriedagen van Skype: Het is zo zeldzaam om een film als te zien vorige levens, degene waar elk detail perfect is gemaakt door schrijfster/regisseur Celine Song. Van de liefdevolle weergave in de film van hoe het was om Skype te laten werken in het eerste decennium van de jaren 2000, tot wie wie een glas water inschenkt in een intieme scène tussen twee getrouwde mensen, elk element dat op het scherm te zien is, lijkt er precies op. rechtsbewust gekozen om het verhaal dat wordt verteld te versterken.
En dat is enorm belangrijk bij het overwegen van een film waarin de reikwijdte van het drama in eerste instantie misschien klein lijkt, maar het breidt zich uit en omvat veel over liefde, moderne relaties en culturele identiteit. Het gebeurt allemaal binnen de microkosmos van een paar dagen, waarbij deze drie mensen hun best doen om erachter te komen wat het betekent wanneer het verleden met hun heden botst.
Nora’s relatie met Hae Sung gaat verder dan nostalgie – ze is gefascineerd door het feit dat ‘hij is Dan Koreaans” omdat, in haar ogen, zijn perspectief, waarden en doelen allemaal representatief zijn voor een land dat ze als kind achterliet, samen met haar originele Koreaanse naam (ze kiest een Engelse naam op aanraden van haar vader, kort voordat de familie verhuisd uit Korea). Ondanks hun verschillen delen ze echter nog steeds een band, die zo teder is als Nora en Hae Sung toeristen spelen in New York.
Niet echt een triootje: Met zo’n kleine cast moet de chemie perfect zijn, en gelukkig heeft Song precies het juiste trio samengesteld om dit stuk te verankeren. Het is een van die situaties waarin elke acteur niet alleen geschikt is voor hun specifieke karakter, maar ook voor hoe hun personages zich tot elkaar verhouden; zelfs zoiets kleins als John Magaro, die kleiner van stuk is dan Teo Yoo, lijkt een belangrijke keuze.
Vorige levens (A24)