ComingSoon hoofdredacteur Tyler Treese sprak jullie ster en iconische komiek Eddie Murphy op de Netflix-film, die nu wordt gestreamd. Murphy besprak de benadering van de film van raciale spanningen en hoe minder soms meer kan zijn met komedie.
“Een nieuw stel en hun gezinnen onderzoeken moderne liefde en gezinsdynamiek te midden van tegenstrijdige culturen, maatschappelijke verwachtingen en generatieverschillen in deze komedie uit Kenia Barris”, luidt de synopsis van de film.
Tyler Treese: In You People spelen deze religieuze en culturele verschillen die aan de basis liggen van het verhaal. Dit is niet alleen een hilarische film, maar er zit ook een zeer ontroerende boodschap achter. Dus wat sprak dit verhaal je echt aan?
Eddie Murphy: Ja, er is die dialoog – dat gesprek over ras – gaande in de subtekst. De meeste romantische komedies hebben daar niets van. Het zijn gewoon twee mensen die bij elkaar komen. Is betoverend. Het is schattig. Het zijn niet deze raciale spanningen, ongemakkelijke gesprekken… die niet vaak voorkomen. Dat is wat me ertoe aantrok. Het kwam zo dicht mogelijk bij het maken van een moderne versie van Raad eens wie er bij het diner aanwezig is – in 1967 was dit echt gewaagd… interraciale relatie.
En dat is zo dichtbij als je kunt komen. En we gaan echt verder! In die film zie je Sidney Poitier het meisje niet eens kussen. Ze snijden naar een achteruitkijkspiegel of zoiets, maar ze zien ze nooit zoenen. Maar deze film is… dit raciale gesprek vindt plaats en het kan niet perfecter getimed zijn. De raciale spanning in het land is momenteel op zijn hoogtepunt, weet je? En om deze romantische komedie te hebben met dit raciale spul is gewoon… Ik dacht dat het hip was, en daarom wilde ik het doen.
Er is die ongemakkelijke lunchscène waarin Jonah om de hand van zijn dochter vraagt. Ik vond het zo hilarisch omdat je voor een groot deel van de scène niet eens hoeft in te grijpen. Je doet veel met een simpele gezichtsuitdrukking, slechts een enkele blik. Dus kun je je benadering van komedie bespreken en hoe minder soms meer is?
Nou, soms is minder meer met dit personage dat ik in deze film speel. Hij is zo. Ik heb de neiging om extraverte mensen op het scherm te spelen. Deze man is een introverte man, maar zo is hij geschreven. De scène speelt zich af zoals het is, want zo is het geschreven. Dus iedereen moet naar Kenia [ Barris] en Jona [Hill]. Kenia, de regisseur… als er een moment in beeld is, is dat de regisseur. Als de film werkt, is dat de regisseur. Het is de regisseur die de film maakt.
Jonah houdt je deze grote toespraak tijdens de huwelijksrepetitie. Wat viel het meest op aan de samenwerking met hem als scènepartner?
Dat hij gewoon een geweldige acteur is, super veelzijdig en super slim. Zoals ik al zei, hij schreef dit ding en de meeste acteurs zijn niet goed ter been, het bedenken van geïmproviseerde dingen. Ze weten wat ze doen, maar ze kunnen niet zomaar overal heen. Jona kan overal heen. Hij kan beginnen met improviseren. Als je begint te improviseren en die scène ergens anders naartoe brengt, gaat hij gewoon met je mee en tilt hij het naar een ander niveau, weet je? Hij is een geweldige improvisator.