Wil je meer metaal? Abonneer u op onze dagelijkse nieuwsbrief
Voer hieronder uw gegevens in om een dagelijkse update te krijgen met al onze koppen en om de The Orchard Metal-nieuwsbrief te ontvangen.
Hoewel polariserend voor sommige van, laten we zeggen, ‘vurige’ black metal-enthousiastelingen, kun je het succes van het doorbreken van het glazen plafond niet ontkennen. doof bereikt in het afgelopen decennium. Misschien wel de meest succesvolle black metalband van Noord-Amerika, hun tweede album bader ontplofte enorm voor de groep.
Populaire publicaties zoals vork Het is Rollende steen verloren hun collectieve verstand over de combinatie van shoegaze, postrock en atmosferische black metal. Hoewel een beetje krijt op papierkaas, doofDoor meerdere genres te koppelen aan het zogenaamde ‘blackgaze’-geluid, werden ze een van de meest unieke metalbands van de jaren 2010. Hun daaropvolgende LP’s en singles promootten deze stijl met meer experimentele elementen, wat leidde tot de cleane zang van 2021. oneindig graniet.
Met het 10 jarig bestaan van bader om de hoek, denken we dat dit het perfecte moment is om te zetten doofcatalogus terug onder de microscoop met een Deep Cuts-artikel. Nu, met een beperktere verzameling nummers dan sommige van onze vorige focuspunten, moet je ons vergeven dat we voor acht meer gestroomlijnde selecties hebben gekozen. Echter met elk doof inspanning vertegenwoordigd, onze keuzes zijn bedoeld om zelfs de meest toegewijde fan uit te dagen…
Onze lijst begint toepasselijk met een naamloos eerste nummer doof demo, het is episch 11 minuten dichterbij “Exit:Denied” is zeker de meest onderschatte versie. Er zijn maar weinig mensen die kunnen zeggen dat ze in de mode zijn doof vanaf het begin laat de in 2010 in eigen beheer uitgebrachte vier nummers echter zien dat de belangrijkste leden George Clarke Het is Kerry McCoy hadden een duidelijk beeld van de band die ze wilden doof zijn. Alle sleutelelementen van het vormende geluid zijn hier aanwezig; van het manische begin van oer-black metal tot de trieste en emotionele post-rock finale. “Exit:Denied” verdient zeker meer erkenning.
Na het onverwachte kritische succes dat was bader2015 nieuwe korte broek het was een plaat met een meer metal en gespierd geluid, maar met nog meer atmosferische en experimentele elementen. Nog een laatste selectie van nummers hier, waarbij “Gifts For The Earth” het minst gespeelde live en minst gestreamde nummer is van doofderde volledige lengte. De instrumentalisten zijn eigenlijk vrij ingetogen en uptempo als ze als slaapplaats dienen Clarkegalmend gehuil en geschreeuw. De muur van outro-geluid is absoluut het hoogtepunt, waarvoor de huilende gitaren plaats maken roze Floyd-achtige akoestiek, piano en smaakvolle leads.
opgewekt uit 10 jaar geleden live opnemen in de studio, de release van acht nummers was een manier voor het kwintet om hun tiende verjaardag te vieren tijdens de piek van Covid-19. het zag doof alle tijdperken opnieuw bekijken, met een aantal van de meest interessante materialen uit hun onderschatte debuut Wegen naar Juda. “Language Games” krijgt de beste live-behandeling van het stel, met de brug aangedreven door schone gitaren die worden voortgestuwd door een stil marcherende snaredrum. Hoewel het jammer is doof kon de tienjarige viering niet persoonlijk delen met fans, hoogtepunten “Language Games” 10 jaar geleden als een fantastisch overzicht van de carrière tot nu toe.
Een zeer, zeer gladde snit uit 2018 Gemeenschappelijke corrupte menselijke liefdede piano “Night People” – featuring Chelsea Wolfe – is zeker een van de doofmeest melodieuze nummers tot nu toe. Je kunt de verschuiving in de band beginnen te horen die zou climaxen met hun volgende album, met zuivere mannelijke en vrouwelijke zang over de toetsen, ingetogen percussie en subtiele gitaren. Er gaat niets boven hun epische, door black metal beïnvloede geschreeuw, “Night People” is een goed voorbeeld van een supergetalenteerde artiest die met succes zijn handen in een andere stijl kan veranderen.
duiken in doofde meest recente schijf, oneindig graniet zag de groep hun geluid in een andere richting sturen. Met de meeste black metal-elementen weggehaald, omarmde de band hun meer alternatieve rock-achtige kant en slaagde er voor het grootste deel in om cleane zang vrij goed uit te voeren. De meest ondergewaardeerde versie van deze LP is het voorlaatste nummer “Other Language”. Laagjes op laagjes dromerige gitaren worden zachtjes aangeduwd door de drukke drums, terwijl ClarkeDe reinigingen zijn sterk en onderscheidend. oneindig graniet het was een beetje riskant doofmaar met geweldige nummers als “Other Language” over het hoofd gezien, spreekt het boekdelen over hoe goed de rest van het album is.
Een niet verrassende invloed op ons middelpunt, Schotse postrocklegendes mogwaiBaanbrekend geluid is een integraal onderdeel geworden van doofvertraagde wasstijl. Het coverduo “Punk Rock” en “Cody”, afkomstig van hun half vergeten EP met Bosse-de-Nage, is een natuurlijke pasvorm. De groep maakt de vroegste mogwai geweldige materiële rechtvaardigheid, absoluut naadloos in zijn stijl opgaand, het eerbetoon eindigend in een manische stroom van rommelige gitaren.
Terugblik op je debuut Wegen naar Juda nogmaals, de grote finale “Tunnel of Trees” is misschien wel het meest onderschatte nummer op onze hele lijst. Het rauwe en krachtige geluid dichterbij is een ander bewijs van het feit dat bader het was geen losse combinatie van geluiden. Net als de vorige doof plectrums die hier worden genoemd, is het grootste deel van de klassieke schtick van de band volledig te zien – de eerste helft is all-out atmosferische black metal, maar het is triomfantelijk sombere outro is wat de Amerikanen scheidt van de rest van het peloton. elke latere dag doof fans nodig hebben om je voor-bader zo snel mogelijk werken.
Een meer dan waardig nummer om onze lijst af te sluiten, het enorme “Vertigo” is het langste nummer op de moderne klassieker. bader. Op de een of andere manier al bijna tien jaar niet op het podium verschenen, is het bijna 15 minuten durende juweeltje in het midden van het album een meesterwerk van herhaling die spanning opbouwt. De gigantische instrumentale openingspassage bouwt en bouwt voor Clarke en woedende trommels komen na vijf minuten brullen. “Vertigo” lijkt langzaam af te nemen naarmate we de 11e minuut verstrijken, maar we bereiken nog een piek voordat de dingen eindigen. hopelijk met badertiende verjaardag om de hoek, doof kan het straks opruimen.
Met een iets oppervlakkigere discografie in vergelijking met onze vorige focuspunten, dagen we je uit om een meer onderschatte plaat te vinden. doof diep uitgesneden en speel in de reacties hieronder!