Thu. Mar 28th, 2024


Met de liefde en passie van een local om Zuid-Londen op het scherm te vertegenwoordigen, wat is het meest nichedetail dat je op het scherm hebt geïntegreerd, weet je, voor de lokale bevolking?

Dit is best grappig omdat ik met een andere vrouw sprak, een ander meisje dat opgroeide in Zuid-Londen en ook zwart is. En dat is verschrikkelijk, ik weet niet of het problematisch is om dit te zeggen, maar eigenlijk, toen ik op school zat, toen ik ongeveer 12, 13 jaar oud was, was het voornamelijk zwart, en het was een meisjesschool. Ik en al mijn vrienden waren doodsbang voor duiven, als het volgende niveau van duivenangst. En dus is er een beat in de film waarin een groep kinderen rondhangt en ze schreeuwen allemaal tegen de duiven. En ik sprak met een ander meisje, een journalist die ook uit Zuid-Londen komt, en ze vroeg: wat is het tussen ons en duiven? Waarom zijn we allemaal bang voor duiven? Dit was een enigszins raar soort beat waarvan ik dacht dat veel mensen zich ermee zouden identificeren.

De andere die misschien wat universeler is, maar nogal Londens aanvoelt, is de jongen op de microscooter. Zoals, ik weet niet of je dat hebt waar je bent, maar er is altijd een intens kind, zoals echt serieus skaten op een microscooter. En ik dacht, ik heb dat aan het script toegevoegd. Ik had zoiets van, we moeten een kind op een microscooter hebben. Schreeuwen, niet met vreugde, alleen met intentie, zoals puur: “Oh, ik ben op een missie.” En dat voelt als iets echt Londens.

Hé, ik kom uit New York, en dit overkwam me onlangs terwijl ik aan het wandelen was.

Ik kan me voorstellen dat New York hetzelfde zou zijn. Ja, omdat het een wandelcultuur is, toch? Als je kinderen van kinderen houden, moeten ze het bijhouden. Het is eigenlijk net als steden, ouders hebben een missie. Laten we het joch een micro-scooter geven, zodat hij het kan bijhouden.

Wat was van de 22 productiedagen een van je meest uitdagende prestaties?

Deze is eigenlijk een beetje saai, maar best grappig, maar eigenlijk maskers. We hebben de film opgenomen tijdens het hoogtepunt van de pandemie, wat natuurlijk een voorrecht was om in die tijd te kunnen werken, omdat veel mensen dat niet konden. Maar we waren in groothoeklens, en er liepen mensen voorbij, en er waren mensen die maskers droegen, en natuurlijk kunnen we niet zeggen: “Pardon, als je door ons frame gaat, zou je alsjeblieft je masker willen pakken?” uit?” Dus moesten we elke keer knippen als er iemand met een masker naar buiten kwam, omdat we niet de hele tijd maskers konden blijven afzetten. Dat was een grote uitdaging.

By Orville Anderson

Professional Writer | Published Author | Wordsmith | Lover of Literature | Crafting stories that captivate and inspire | Seeking to connect with fellow wordsmiths and literary enthusiasts | Let's embark on a journey through the power of words | #Writer #Author #LiteratureLover