Veel van de vreugde van “Cocaine Bear” komt van het uiterlijk van het wezen zelf, dat verrassend hightech is voor een goedkope en dwaze film. Ze werd tot leven gewekt door een motion capture-performance van stuntman Allan Henry en CGI van het legendarische Nieuw-Zeelandse huis Weta FX. Ze versterkten beslist de bewegingen en antropomorfiseerden het dier tot het uiterste, maar bereikten genoeg realisme om de aanvallen van de beer aangrijpend te maken. Je zult de hele tijd lachen en schreeuwen, maar je zult ook schreeuwen en kronkelen. Het geweld is vaak zo grafisch en bloederig. Sommige van de moeilijkste momenten komen niet van de beer zelf, maar van al deze mensen die dom zijn en andere manieren vinden om gekwetst te worden.
Om die reden en nog veel meer, zul je waarschijnlijk ook duimen dat de beer slaagt. Ze is zo blij als ze steen na steen scheurt en een heerlijke geur van het witte spul op haar snuit krijgt. De manieren waarop ze cocaïne binnenkrijgt zijn vaak behoorlijk slim, inclusief het afsnijden van een been dat ze net heeft afgesneden. En één sequentie in het bijzonder met de plunderende beer, een weggelopen ambulance en het pakkende “Just Can’t Get Enough” van Depeche Mode is een hoogstandje van tempo en toon. Over muziek gesproken, de partituur van Mark Mothersbaugh voegt de perfecte synth-touch toe aan deze shenanigans; evenzo zijn de periodespecifieke naalddruppels, het kostuumontwerp en het productieontwerp goed zonder duidelijke parodieën te zijn. Vooral de posters die de muren van de Teenage Prince sieren zijn geïnspireerd.
Omdat “Cocaine Bear” zo lang doet wat het zo goed doet, is het een teleurstelling dat de filmmakers de actie onderbreken om ons om deze personages te laten geven als echte mensen. Sommige opvallende ondersteunende spelers evolueren op verrassende manieren, waaronder Scott Seiss als paramedicus en Aaron Holliday als een van de irritante tieners. Maar terwijl de spanning die de film door de eerste tweederde van zijn speelduur droeg, afneemt naarmate het einde nadert, komt “Cocaine Bear” nog steeds over als een geweldige high.
Nu te zien in bioscopen.