De spanningen tussen Taz en haar vrienden, de grappen met weerhaken die Skye ten koste van haar maakt en de rivaliserende jaloezie die tussen hen groeit terwijl ze strijden om mannelijke aandacht, zorgen ervoor dat Taz zich ongelukkig en geïsoleerd voelt. Nadat Taz haar maagdelijkheid verliest, een desoriënterende ervaring die ervoor zorgt dat ze zich steeds verder terugtrekt, werpt haar verwarring een vreselijke schaduw over de tweede helft van de film, het lage neongezoem van de atmosfeer vervaagt naarmate de zon opkomt en de katers toeslaan. Taz navigeert door de netelige wirwar van emoties die ze voelt over dit langverwachte moment en worstelt om met haar vrienden te bespreken wat er is gebeurd, om het zelf te verwoorden. Maar naarmate de week vordert, blijkt haar gevoel van verwoesting moeilijk van zich af te schudden, en haar vrienden beginnen zich af te vragen waarom ze zo vreemd ingetogen lijkt.
McKenna-Bruce is magnetisch in wat een sterprestatie zou moeten zijn; het overbrengen van de onschuld verborgen door Taz’s hard feestende houding en het vastleggen van de aanhoudende pijn van zijn interne verwerking. En Manning Walker zorgt ervoor dat hij zijn personages nooit veroordeelt of zijn toevlucht neemt tot reductieve didactiek, waarbij hij ‘How to Have Sex’ benadert als een onwankelbare maar empathische kijk op toestemming, verkrachting en de omringende grijze gebieden van de seksuele ervaring. Dit is een nieuwe, gepassioneerde en ongelooflijk veilige film, gemaakt met veel energie en een nog spannendere helderheid van visie.
Ook overgenomen door MUBI voor wereldwijde release kort na zijn debuut in het Un Certain Regard-programma in Cannes was Rodrigo Moreno’s “Los Delincuentes,” een consistent speels en geleidelijk verleidelijk existentieel komediedrama over het veelsoortige thema werk en vrijheid van een hoog aangeschreven figuur in de Argentijnse New Cinema-beweging.
De film, met een traag tempo van 189 minuten, begint als een soort overvalfilm, waarin bankmedewerker Morán (Daniel Eliás), die al jarenlang bankmedewerker is, een vrij bescheiden bedrag steelt van zijn werkplek – volgens zijn berekeningen is dat twee keer zoveel. zou verdienen als hij tot de pensioengerechtigde leeftijd bij de bank zou blijven – met het plan zichzelf aan te geven en het geld op te halen zodra hij uit de gevangenis was vrijgelaten. Morán is het werken beu, vertelt hij collega Román (Esteban Bigliardi) terwijl hij hem bij het plan betrekt. In ruil voor het verbergen van het geld voor rechercheurs, zegt hij, mag Román de helft houden en kunnen de twee comfortabel met pensioen gaan. Wat de gevangenisstraf betreft, het is makkelijk rekenen – hij zit liever drieënhalf jaar achter de tralies dan nog eens 25 jaar te werken.