Tenzij je de woestijnscènes “Asteroid City” of “Killers of the Flower Moon” als westerns beschouwt, is het beste voorbeeld van dat genre in Cannes dit jaar “De kolonisten,” speelfilmdebuut van de Chileense regisseur Felipe Gálvez die te zien was in de sectie Un Certain Regard van het festival. Dramatiseert een episode uit de Chileense geschiedenis in het eerste decennium van de 20e eeuw.
In een wetteloos gebied op de grens van Tierra del Fuego (de film begint met een man die wordt neergeschoten omdat hij een arm heeft verloren, want zonder die arm is het nutteloos om te werken), Alexander MacLennan (Mark Stanley), een Schot en voormalig soldaat in de Britse leger, wordt hij door zijn baas, de boer en schapenbaron José Menéndez (Alfredo Castro), gevraagd om een route naar de Atlantische Oceaan te openen voor de schapen. MacLennan neemt een mestizo mee, Segundo (Camilo Arancibia), die hij ziet als zijn meest capabele back-up mogelijk, en, op aandringen van Menéndez, een Amerikaan genaamd Bill (Benjamín Wesfall), die Segundo niet vertrouwt omdat Segundo biraciaal is. “Je weet nooit wie ze gaan neerschieten”, klaagt Bill – en dit is een missie met ronduit genocidale doelstellingen tegen de inheemse bevolking.
De eerste paar scènes – wanneer het slechts drie mannen en de elementen zijn die elkaars loyaliteit proberen te achterhalen – hebben het gevoel van een Budd Boetticher-foto. Maar “The Settlers” wordt al snel vreemder en gewelddadiger. Er is een bloedbad in de mist (waarna MacLennan eist dat Segundo een vrouw verkracht om zijn loyaliteit te bewijzen), een ontmoeting met een Britse kolonel (Sam Spruell), en ten slotte een epiloog die, schuin en huiveringwekkend, een ander bloedbad behandelt dat MacLennan is. zei het te hebben gepleegd. “The Settlers” voelt zowel klassiek als origineel aan. Het is een echte vondst op een festival waarvan de loyaliteit meestal bij gerenommeerde auteurs ligt.