VERHAAL: Nadat een jonge religieuze vrouw zich aansluit bij een groep prostituees (ook wel hagedissen genoemd), begint iemand mensen te vermoorden in en rond de vrachtwagenstopplaats.
BEOORDELING: Na een handvol misdaaddrama’s en thrillers te hebben gemaakt, stapt schrijver/regisseur John Swab met zijn vijfde speelfilm over op het horrorgenre. snoepland – maar hij verdiepte zich zeker niet in formule of cliché met zijn eerste horrorproject, zoals blijkt uit het feit dat hij cultfilms uit de jaren 90 citeerde als pestkop en Welkom in het poppenhuis als inspiratiebronnen. snoepland het is beschreven als een truckstop-slasher, en dat wordt het in de tweede helft, maar de invloed van indie-drama’s uit de jaren 90 is duidelijk voelbaar in de film. Het speelt zich zelfs af in de jaren ’90; rond Kerstmis 1996, om precies te zijn. Het is dus jammer dat het in januari wordt uitgebracht, want het zou een geweldige aanvulling zijn geweest voor fans van de vakantiehorrorvoorstellingen van het genre, compleet met versieringen, kerstmankostuums en kerstliederen op de soundtrack.
De geschiedenis van snoepland neemt ons mee in het leven van een groep sekswerkers die opereren vanuit een vrachtwagenstopplaats bij Route 66, afrit 17 – de “laatste stop voor kwaliteitsactie” voor chauffeurs die naar het westen rijden. Die lothagedissen, wat toevallig de term is die wordt gebruikt om sekswerkers bij vrachtwagenstopplaatsen te omschrijven, zijn Sam Quartin als Sadie, Eden Brolin als Riley, Virginia Rand als Liv en Owen Campbell als Levi… hen en toen ik de harde realiteit van hun dagelijks bestaan zag, had ik nog steeds het gevoel dat de personages een beetje afwezig waren. In de loop van de film begon ik om ze te geven, maar vooral omdat het mensen zijn die een wat moeilijk leven leiden. Ik heb niet het gevoel dat ik echt veel over ze weet of wie ze werkelijk zijn. Andere personages met wie ze vaak omgaan, zijn onder meer Nora (Guinevere Turner), die het motel runt waar ze wonen, en Sheriff Rex (Billy Baldwin), die verliefd is op Levi en gedwongen is om samen met hem zijn vrouw te bedriegen.
Een ander personage wordt al snel in zijn baan getrokken: een jonge vrouw genaamd Remy (Olivia Luccardi), die lijkt te zijn verbannen uit de religieuze sekte waarin ze is opgegroeid. laatste schoonmaak”. Iedereen die dit leest, heeft waarschijnlijk genoeg horrorfilms gezien om te weten dat het niet verstandig is om Remy onder hun hoede te nemen en haar te helpen bij de overgang naar sekswerk. Maar dat is wat ze doen, en als er mensen doodgestoken verschijnen in en rond de vrachtwagenstopplaats, is dat geen verrassing voor de kijker.
snoepland verandert in de tweede helft in een body count-film. Uiteindelijk heeft dit ding evenveel lijken als één vrijdag 13 film. Als de doden vallen, zijn ze niet zo flitsend als je zou verwachten in zoiets als een vrijdag 13, maar deze slasher-fan was helemaal tevreden met de hoeveelheid bloedvergieten. Ik was ook verrast hoeveel personages uiteindelijk werden geschrapt. De film wordt echter nooit je typische slasher, behoudt dat gruizige en rauwe indiegevoel uit de jaren 90 en verlegt de grenzen wanneer hij de kans krijgt. In feite zou de seksuele inhoud die in de eerste 15 minuten is verpakt, genoeg kunnen zijn om sommige kijkers af te schrikken.
Alle acteurs doen geweldig werk in hun rol, wat nog een reden is waarom ik om de personages ben gaan geven, ook al heb ik het gevoel dat ik ze niet goed genoeg ken. Quartin, Brolin en Rand maken hun personages volkomen geloofwaardig, wat het moeilijker maakt om te kijken wanneer er iets ergs met hen gebeurt. Turner en Baldwin zijn uitstekend als hun personages, elk op hun eigen manier onaangenaam. Campbell en Luccardi krijgen enkele van de meest intense momenten om op het scherm te brengen, en beiden interpreteren hun intense momenten onberispelijk.
snoepland Het was niet altijd de meest plezierige rit, maar over het algemeen was ik er wel van onder de indruk. En toen de aftiteling begon te rollen, was ik blij dat ik 90 minuten van mijn tijd aan het kijken naar deze film had besteed. Vooral omdat het me beloonde door een van mijn favoriete nummers aller tijden op de aftiteling te spelen.
Quiver Distribution geeft weg snoepland een digitale en beperkte theatrale release in 6 januarie.
7