Er wordt hier en daar wat gelachen, maar het is meestal in de eerste 15-20 minuten voordat de klas geen grappen meer heeft en ze begint te herhalen. Eerlijk gezegd, de enige echte vreugde die in “Quasi” te vinden is, is degene die voortkomt uit het zien van een groep oude vrienden die plezier hebben. Hoewel het in zekere zin leuk is om ze terug te hebben, is hun tempo een beetje, nou ja, gebroken.
Net als “Monty Python & the Holy Grail” – een duidelijke inspiratie naast het werk van Mel Brooks – speelt iedereen in de groep meer dan één personage, maar Steve Lemme speelt de hoofdrol, “Quasi”, een afkorting van Quasimodo. De gebochelde uit de roman van Vincent Hugo, met commentaar van Logan Roy (Broken Lizard erelid Brian Cox), is uitgegroeid tot de martelexpert van King Guy (Chandrasekhar), die wil dat hij zijn rivaal, de paus Cornelius (Paul Soter), vermoordt. Natuurlijk betrapt de paus Quasi en probeert hij hem ervan te overtuigen de huurmoordenaar van de koning te zijn. Quasi, die er middenin zit, zoekt hulp bij zijn beste vriend Duchamp (Kevin Heffernan) en trekt zelfs de aandacht van de nieuwe vrouw van de koning (een verdwaalde Adrianne Palicki), die beseft dat hij een beter vriendje is dan zijn beledigende koninklijke klootzak.
De beste humor in “Quasi” heeft dat Brooks-achtige vaudevilliaanse gevoel voor komedie. Wanneer de koning ontdekt dat Quasi zijn ultieme martelwerktuig heeft uitgevonden, antwoordt Guy: “Jij hebt mijn schoonmoeder gemaakt?!?!” Het is een ouderwets gevoel voor humor, een gekke opzet die spreekt tot een tijdperk van komedie dat niet meer wordt gezien, en ik wou dat Broken Lizard dit soort “neem mijn vrouw … alsjeblieft” dwaasheid echt vaker kon onderzoeken. Wat Mel Brooks het beste deed, was het gekke gedrag en de gekke grappen nemen en ze naar een hoger niveau tillen met haar komische timing. Broken Lizard heeft op zijn best een vergelijkbaar potentieel.
Heffernan is zeker een solide komische acteur, maar ik ben er niet van overtuigd dat hij dezelfde regievaardigheden heeft als Chandrasekhar – Heffernan heeft de eer om deze en “The Slammin’ Salmon”, de slechtste BL-film, te regisseren. Er is iets tragisch buiten de maat. Op een gegeven moment dacht ik dat alles in een redelijk tempo ging en toen besefte ik dat er nog 75 minuten over waren. Ik had geraden dat de film veel geavanceerder was. Het is fascinerend hoe platte komedie op de een of andere manier de tijd kan vervormen. “Quasi” is relatief kort, maar voelt twee keer zo lang aan.