Finland is altijd de thuisbasis geweest van enkele van de beste melodieuze death metal bands (zoals zonen van bodom, Omnium verzameling, amorfHet is Ensiferum). Zeker, donker kwintet slapeloosheid staan er ook op. Alles wat ze hebben gedaan sinds hun debuut-LP uit 2002…In de wachthallen– legde prachtige folkloristische wandtapijten en contemplatieve lyriek in zijn enorm wrede fundamenten.
2019 Hart als een graf was misschien wel zijn beste rit tot nu toe en, niet verrassend, follow-up jaar 1696 kom er overheen. Korter en compacter dan zijn voorganger, het is een meer samenhangende en gemakkelijk verteerbare verklaring die verder bewijst waarom slapeloosheid staan aan de top van hun klasse.
Zoals bevestigd in het persbericht voor het album, jaar 1696 is gebaseerd op de cultuur en mythologie van het thuisland van de band. Concreet “roept hij op[s] een manifest van rouw en hoop van de altijd vruchtbare en melancholische Finse bodem”, luisteraars meenemen naar “een donker en onrustig verleden in Noord-Europa, een tijd van heksen, bijgeloof, bloeddorst en razernij. En van weerwolven.” Daartoe zanger Niilo Sevanen schreef zelfs een kort verhaal dat, hoewel hier niet geanalyseerd, zeker de rijke thema’s en sfeer van het album zelf verbetert.
Van je inspiraties en doelen, Sevanen legt uit: “De heksenprocessen in Torsåker waren een verschrikkelijke bron van nachtmerrie-inspiratie. Al dat gepraat over 70 onthoofde vrouwen in deze kleine Zweedse parochie? Het zijn echte geschiedenisdingen! kannibalisme en moord op kinderen sinds de jaren van de grote hongersnood”.
Het is dan ook geen verrassing dat jaar 1696 laat zich ook door inspireren Aino Kallas‘ roman uit 1928, Sudenmorsiaan (de bruid van de wolf). “Het is waarschijnlijk de beste roman van Finland. Het heeft een heel donkere en tragische toon die ik wilde vastleggen bij het schrijven van mijn verhaal”, voegt hij eraan toe. Sevanen. Ondertussen schone gitarist/zanger Markus Vanhala verduidelijkt dat de bijbehorende muziek bedoeld is om “terug te gaan naar de meest primitieve en rauwe levering” van slapeloosheidhet is voorbij.
Deze nadruk op het ruwste randje en het macabere vertellen van verhalen is meteen duidelijk, aangezien het inleidende titelnummer prioriteit geeft aan hyperactieve percussie, verpletterende gitaarriffs, uiterst demonische zang en lycanthropische vertelling. Regels als “Tijd voor bloedvergieten, tijd voor leugens / De tijd voor moord en gemene misdaden / Geen verlossing en geen genade / Geen vergeving van de Witte Christus” zijn diep visceraal en meeslepend.
Bovendien is de instrumentatie rijp met ongecompliceerde wreedheid, levendige ritmische verschuivingen, elkaar kruisende gitaarlijnen en zelfs een paar akoestische pauzes die zijn gereserveerd voor soulvolle conceptuele continuïteit. Het is in alle opzichten een vertederend representatieve manier om te beginnen, evenals een van de slapeloosheidde beste nummers tot nu toe.
Natuurlijk, latere stukken als “White Christ” en “Godforsaken” – met gastzangers Sakis Tolis (rotte christus) Het is Johanna Kurkela, respectievelijk – handhaaf deze wreedheid te midden van de injectie van hun eigen specialiteiten. In het bijzonder, KurkelaDe etherische zang van (naast een bijzonder soulvol en mystiek arrangement) is een hoogtepunt van de hele LP.
Hoe voortreffelijk deze composities ook zijn, jaar 1696De grootste opname van is ongetwijfeld “The Unrest”. Een prachtig gerealiseerde weergave van muzikale contrasten, de onheilspellend gezongen coupletten worden in evenwicht gehouden door een volkomen goddelijke folk metal-achtergrond. Bovendien brengen de robuuste, pastorale refreinen (“Don’t listen to the wind screams / Drive away the duisternis / Don’t worry about the whispers inside / The songs of rustlessness”) de mooiste vocale harmonieën en melodieën van de gehele collectie. Het is echt een kunstwerk.
Behalve dat het een essentiële toegang is tot de slapeloosheidcatalogus van, jaar 1696 is een hoogtepunt van moderne Finse melodieuze death metal als geheel. Het kenmerkende kunstenaarschap van het kwintet doordringt de hele reeks niet alleen muzikaal, maar ook verhalend; als resultaat is het een zorgvuldig samengestelde en eindeloos betoverende reis die het beste belichaamt van wat slapeloosheid– en het genre waartoe ze behoren – kunnen doen.
Bravo jongens, en veel succes om jezelf opnieuw te overtreffen als het tijd is voor de volgende!