Haken kwam in 2007 met een goed ontvangen demo. Toetsenist Peter Jones maakte deel uit van dat tijdperk van de band, maar vertrok om zijn academische studies voort te zetten voordat de groep in 2010 hun debuut uitbracht. Na een afwezigheid van veertien jaar, jones keerde terug naar de kudde Hakenzevende studioalbum Fauna.
Zanger Ross Jennings het zegt jones had een grote impact op deze plaat. “Wat Pete sonisch aan de band heeft toegevoegd, speelde een grote rol in de reden waarom we zoveel nieuwe geluiden op dit album hebben”, zei hij. Jennings het zegt. “Het is altijd een nieuwe dynamiek als er een personeelswisseling is, en deze is nieuw en verfrissend.”
Tussen de line-upwisseling en de extra tijd die ze hadden om te schrijven vanwege de pandemie, Fauna blijkt een van de meest ambitieuze en verreikende inspanningen van de band te zijn. Het lyrische concept van het album begon met het uitgangspunt dat aan elk nummer een dier zou worden toegewezen, maar dat het ook verband zou houden met de menselijke wereld en hoe dat dier zich verhield tot de componist van het nummer.
Zo gaat de opening “Taurus” over de gnoe, met zijn vernietiging en ontheemding in vergelijking met de gevolgen van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne. Het nummer is een van de meest gestroomlijnde op het album, met een kloksnelheid van iets minder dan vijf minuten, met gesyncopeerde djent-ritmes die overgaan in melodische secties met vloeiende, melodieuze zang door Jennings.
Hoewel de band op recente albums djent heeft verkend, Fauna het is een weergave van al zijn muzikale werk. “Nachtegaal” is een klassieker Haken, terwijl ze nieuwe wegen inslaan met “The Alphabet Of Me”. Het is de meest toegankelijke, zeer eigentijdse soundtrack van de band die zo dicht mogelijk bij de radio staat. Haken zal blijven terwijl het nog steeds progressieve secties bevat.
“Beneath The White Rainbow” bevat een gevarieerd vocaal optreden van Jennings. Het stijgende melodieuze gezang wordt urgenter en hoger tegen het einde van het nummer, dat enkele van de zwaarste momenten op het album heeft. Korte ambient-secties en steeds veranderende soundscapes maken “Islands in the Clouds” aantrekkelijk.
Haken neemt je mee terug naar de jaren ’80 met het slimme “Lovebite”, een melodieus, vrolijk nummer met een refrein waarvan de sombere teksten een commentaar zijn op mislukte relaties met de zwarte weduwe terwijl het vrouwtje het mannetje doodt en verslindt na het paren.
FaunaHet meest ambitieuze nummer van 11 minuten is het voorlaatste nummer “Elephants Never Forget”. Het ontvouwt zich langzaam, een dynamisch nummer met complexe arrangementen dat elk bandlid de kans geeft om hun muzikale kunnen te laten zien. Soms een beetje toegeeflijk, maar het nummer slaagt er nog steeds in om boeiend te zijn en interesse vast te houden.
Het album wordt afgesloten met het soulvolle “Eyes of Ebony”, dat gaat over de dood van zowel de bijna uitgestorven noordelijke witte neushoorn als gitarist Richard Henshallvader, die onlangs is overleden. Het introspectieve nummer begint zacht maar wordt intenser voordat het overgaat in een instrumentale break halverwege het nummer en een rustige finale.
Met Fauna, Haken heeft geweldig werk geleverd door alle tijdperken van haar carrière samen te vatten terwijl ze nog steeds in verschillende richtingen bewoog. Zoals de meeste progressieve albums, zal de luisteraar meer van de subtiliteiten van de composities absorberen met meerdere luisterbeurten, maar Fauna het heeft ook veel onmiddellijk memorabele delen.