“Air” heeft de vorm van een underdog-sportfilm en combineert deze met een exposé-thriller. Het is “Hoosiers” ontmoet “All the President’s Men”. In plaats van op het basketbalveld speelt de film zich af in het hoofdkantoor van Nike, dat destijds op de derde plaats stond van de belangrijkste sportschoenenfabrikanten. Sonny Vaccaro (Matt Damon), een basketbalgoeroe die Nike-CEO Phil Knight (Affleck) heeft aangeworven om zijn nieuw gelanceerde NBA-endossement-line-up te leiden om het op te nemen tegen zijn concurrenten. Net als Don Draper uit “Mad Men”, begrijpt Sonny dat een geweldig marketingidee niets is tenzij er een droom achter zit. Sonny, een gokker, is bereid zijn carrière en het volledige budget van de marketingafdeling ($ 250.000) op het spel te zetten voor één speler: een 21-jarige nr. 3 draft pick genaamd Michael Jordan. Iedereen is het erover eens dat Jordan een ster zal worden, maar Sonny ziet iets anders. Hij is de toekomst.
Twee elementen bepalen het spannende karakter van het verhaal. Een daarvan is natuurlijk Jordan – die nooit wordt getoond, behalve door middel van clips met hoogtepunten en slimme blokkering van sleutelreeksen. De film weet dat het publiek weet dat Jordan de GOAT zou worden. Anders doen alsof zou een vorm van valse reclame zijn.
Het andere verbindende element van de film is de soundtrack. Net als Martin Scorsese of Jonathan Demme gebruikt Affleck (in samenwerking met muziekbegeleider Andrea von Foerster) muziek als stemmingsverbeteraar of richtsnoer voor dramatische overgangen. En in tegenstelling tot iemand als Quentin Tarantino gebruikt Affleck muziek niet als een ironisch contrapunt van geweld. Zijn gevoel voor ironie is speelser en humoristischer. Zo wordt een montage van Sonny venting in Las Vegas door de Violent Femmes op “Blister in the Sun” gezet. Levendige vrolijke ritmes herinneren ons eraan dat dit de tijd was waarin ‘alternatieve’ muziek mainstream werd.
Affleck gebruikt de oude beelden niet als emotionele steno. In plaats daarvan zijn hun songselecties ontworpen om een onmiddellijke emotionele reactie van de kijker op te wekken. Wanneer Sonny besluit het protocol te breken en impulsief naar Wilmington, North Carolina gaat om de Jordans te bezoeken, zien we hem in zijn huurauto over een snelweg racen. Het moment wordt gemarkeerd door het vrolijke “In a Big Country”. Het refrein van het nummer “In a big country, the dreams stay with you” bekrachtigt Sonny’s regelbrekende gebaar. Evenzo, wanneer Sonny een geïmproviseerde reis naar Los Angeles maakt, krijgt het moment dramatische kracht wanneer we de up-tempo gitaarriff van ZZ Top’s “Legs” horen. Affleck, die het grootste deel van zijn werkende leven in Los Angeles heeft gewoond, begrijpt dat vulgariteit en glamour een voortdurende mix zijn. (Op “Argo” wordt een overgang naar Hollywood getoond door een close-up van het Hollywood-bord, vergezeld van de openingsgitaarriff van de brutale Rolling Stones-klassieker “Little T&A”.)