“A Radiant Girl” is het verhaal van een jonge vrouw in die laatste fase van haar leven, wanneer het lijkt alsof eindeloze mogelijkheden zich uitstrekken tot in de toekomst. We weten dat haar mogelijkheden op het punt staan te vervagen omdat we zien wie, waar en wanneer ze is: een joods meisje in Parijs in 1942. Net als haar vader en grootmoeder zien we de waarschuwingssignalen die het des te pijnlijker maken om te zien hoe hoopvol en blij dat ze is. . De historische details van de film zijn ingetogen, met heel weinig nadruk op de auto’s of technologie die ons scheidt van het verleden. De ontwerpen van kostuumontwerpster Emmanuelle Youchnovski zijn haast tijdloos. Kostuums voelen nooit retro aan, wat ons gevoel van directheid en verbondenheid versterkt. Ze waren vandaag bijna op straat te zien, zoals de klassieke blazer die Irène naar haar werk draagt. We merken het nauwelijks, totdat ze zich tegen het einde van de film omdraait en we zien dat haar jas nu een gele ster heeft.
“Stralend” is het juiste woord om Rebecca Marder te omschrijven als Irène, een aspirant-actrice die op het punt staat haar eerste liefde te krijgen. Vanaf haar eerste seconden op het scherm waren we meteen gefascineerd door haar open, zelfverzekerde en kwetsbare gezicht. In eerste instantie lijken we naar haar te luisteren als zichzelf, te vragen wat we van haar vinden en bloemen en bloemrijke woorden van een minnaar te accepteren. Maar dat zijn regels die ze aan het voorbereiden is voor een auditie. Het archaïsche woord “bethink” is een aanwijzing. De tedere liefdesscène die ze aan het repeteren is, komt uit L’Epreuve is een toneelstuk uit 1740 van Pierre de Marivaux. Irène wil acteren studeren aan het conservatorium.
Irène woont samen met haar steeds bezorgder wordende vader André (André Marcon), haar moedige en toegewijde grootmoeder Marceline (Françoise Widhoff) en haar muzikant-broer Igor (Anthony Bajon). André smeekt de conservatoriumambtenaren om Irène als half-joods te classificeren, in de hoop dat ze niet zal worden gediskwalificeerd om te solliciteren. Marceline wil protesteren tegen het feit dat ze gedwongen wordt om in grote rode letters ‘Joods’ op haar identiteitskaart te schrijven. En Igor en Irène gaan door met het uitwisselen van ondeugende beledigingen die ons eraan herinneren dat ze niet ver meer uit de kindertijd zijn.